ՄԱՍԻՍԻՆ ՄՈՏԻԿ Դու այսօր այնքան մաքո՜ւր ես, Մասի՜ս, Գոյներդ այնպէս ջի՜նջ են, նրբերա՜նգ, Ասես չես նիւթուած քար ու աւազից, Այլ ջրաներկով գծուած ես բարակ: Այնպէս խաղաղ ես աշխարհին նայում, Եւ այնպէս մե՛րն ես, մօտի՜կ, մտերի՜մ, Ասես չեն բերել քեզ դաւ ու արիւն, Քեզ չեն բաժանել քո որդիներից: Ասես Արաքսը՝ զայրոյթից գունատ, Իմ ու քո միջեւ չի սառել այսպէս, Ու թէ այս ճամբով մի քի՜չ էլ գնամ, Մի քի՛չ էլ քայլեմ՝ հասնելու եմ քե՜զ... ՍԻԼՎԱ ԿԱՊՈՒՏԻԿԵԱՆ