Մերոնցով..... Այս Եդեմական բնաշխարհի գրկում հոգեպես կտրվելով աշխարհիկ առօրյա հոգսերից, վերերկրային թևեր առնելով,ոչ միայն միտքդ,այլև հուզմունք ապրող ողջ զգայական աշխարհդ է վերերկրային տիրույթ տեղափոխվում: Ինձ այն ծաղկաբույր լեռներն են տանում Այն բարձունքներն են ինձ տանում կրկին, Ուր մարդն ամպերին վերից է նայում, Վերից է նայում արծվի ճախրանքին։