Չըգիտեմ՝ որտեղի՛ց է գալիս Ջութակի հեկեկանքը տրտում Եվ լալիս է անվերջ ու լալիս Եվ անվերջ ծավալվում իմ սրտում Անհույս է այդ երգը, որպես մութ Գիշերըս, գիշերըս աշունքվա. — Կարծես՝ սուգ են անում և անգութ Եվ դառը լալիս են իմ վրա... Այնքան վիշտ կա անհույս այդ երգում, Այնքան դառը տանջանք ու թախիծ, Եվ անվերջ, հավիտյան է երգում, Հեկեկում այդ երգը այնտեղից.,. Եվ ձուլված է արդեն իմ հոգուն, Իմ բոլոր օրերին է ձուլված. Տրտմություն է իմ շուրջն ու բեկում, Իմ հոգում է անվերջ սուգ ու լ

Չըգիտեմ՝ որտեղի՛ց է գալիս Ջութակի հեկեկանքը տրտում Եվ լալիս է անվերջ ու լալիս Եվ անվերջ ծավալվում իմ սրտում Անհույս է այդ երգը, որպես մութ Գիշերըս, գիշերըս աշունքվա. — Կարծես՝ սուգ են անում և անգութ Եվ դառը լալիս են իմ վրա... Այնքան վիշտ կա անհույս այդ երգում, Այնքան դառը տանջանք ու թախիծ, Եվ անվերջ, հավիտյան է երգում, Հեկեկում այդ երգը այնտեղից.,. Եվ ձուլված է արդեն իմ հոգուն, Իմ բոլոր օրերին է ձուլված. Տրտմություն է իմ շուրջն ու բեկում, Իմ հոգում է անվերջ սուգ ու լ