Լույս առավոտի, Դու, որ նման ես երաժշտության, Եկ ու ինձ փրկիր այս գիշերային անդաշնությունից, Շաղոտ շուրթերով շշնջա նորից խոսքը հաշտության Ու սիրտս զտիր, Որ պղտորվել ու ելել է հունից: Ամբողջ գիշերը Ես նման էի մի մութ անձավի, Ուր կասկածների քամին էր հեծում, Կսկիծն էր զարթնել ինչ-որ մի անցած,մոռացված ցավի Ու մոլոր հավքի հուսահատությանբ պատերս էր ծեծում: Եւ թվում էր ինձ, Ձայներ եմ լսում ես ինչ-որ տեղից, Որ աղերսում են արեւի գինի, մուրում սեր ու հաց...