ՄԱՐԻՆԱ ՑՎԵՏԱԵՎԱ Ինձ դուր է գալիս, որ իմ գոյությամբ չեք հիվանդացել, Ինձ դուր է գալիս, որ ձեր գոյությամբ հիվանդ չեմ ես էլ, Որ երկրագունդը մեզ հետ դարձել է ծանր բախտակից- Հողը չի փախչի մեր ոտքի տակից: Ինձ դուր է գալիս, որ ծիծաղելի կարող ենք լինել, Լինել անկաշկանդ ու բառերի հետ չխաղալ բնավ, Մեր մեջ արթնացող տոթից չշիկնել, Երբ մեր թևքերը հպվում են իրար: Ինձ դուր է գալիս նաև, որ հանգիստ նստել իմ կողքին, Բայց ուրիշին եք քնքշությամբ փարվում, Չեք էլ գուշակում, թե պիտի բաժին դառնամ դժոխքին,

ՄԱՐԻՆԱ ՑՎԵՏԱԵՎԱ Ինձ դուր է գալիս, որ իմ գոյությամբ չեք հիվանդացել, Ինձ դուր է գալիս, որ ձեր գոյությամբ հիվանդ չեմ ես էլ, Որ երկրագունդը մեզ հետ դարձել է ծանր բախտակից- Հողը չի փախչի մեր ոտքի տակից: Ինձ դուր է գալիս, որ ծիծաղելի կարող ենք լինել, Լինել անկաշկանդ ու բառերի հետ չխաղալ բնավ, Մեր մեջ արթնացող տոթից չշիկնել, Երբ մեր թևքերը հպվում են իրար: Ինձ դուր է գալիս նաև, որ հանգիստ նստել իմ կողքին, Բայց ուրիշին եք քնքշությամբ փարվում, Չեք էլ գուշակում, թե պիտի բաժին դառնամ դժոխքին,