Նորից երկնքով հին արշալույսն է սիգալով սիգում Որպեսզի մեր նոր ու քաղաքակիրթ հիշողության մեջ Միշտ էլ թարմ մնան..առասպելները -Բարի լո՜ւյս,իմ նո՛ր և իմ...առասպե՜լ Ինչպե՞ս քնեցիր Ի՞նչ երազ տեսար Ի՞նչ գեշ երազից արթնացար վախով Եվ երազիդ մեջ Դու պատահաբար չտեսա՞ր նրան Ով-ի՛նքդ էլ գիտես-քեզ գիտի այնպես Ինչպես հիվանդն իր հիվանդությունը Լույսը բարի է Եվ բարին լույս է..այնքան ժամանակ, Քանի դեռ սրտերն այդ«բարի լույս»ը Դարերո՜վ մաշված այդ«բարի լույս»ը Լսում են կարծես առաջի՛ն անգամ