Постила
  • Авто и мото
  • Гороскопы и эзотерика
  • Дом и уют
  • Здоровье
  • Литература
  • Новости
  • Психология
  • Ремонт
  • Саморазвитие
  • Фотография и искусство
  • Какой сегодня праздник?
  • Внешность
  • Дети
  • Еда и напитки
  • Знаменитости
  • Маникюр
  • Покупки
  • Путешествия
  • Рукоделие
  • Свадьба
  • Цветы
  • Кусочек Постилы
  • Вязание
  • Диеты и похудение
  • Животные
  • Компьютеры и телефоны
  • Музыка
  • Открытки новое
  • Причёски
  • Разное
  • Сад и огород
  • Спорт и фитнес
  • Блог Постилы
  • Вход / Регистрация
    • Кнопка Пост!
    • Правила
Главная   /   Разное   /   ՄԵԾ ԵՂԵՌՆ
    • Встроить
    • Пожаловаться
Պարույր Սևակ ՂՈՂԱՆՋ ՆԱԽՃԻՐԻ
Ծնկածաղկի պես
Մեզ էլ չաջողվեց ոչ միայն նորից
Շտկել վեցդարյա ցողունը մեր կոր,
Այլ բարբարոսի նույն դաժան ձեռքով
Ցողունն այս անգամ արմատից հատվեց.
Հայկական հարցից Թուրքիան ազատվեց
Հայաստան երկրում հայ չթողնելու մի ահեղ ելքով,
Որ ոչ լսված էր, ոչ էլ տեսնըված
Մարդկային ցեղի երբևէ կրած անպատվության մեջ
Եվ մինչև անգամ իրենց` թուրքերի
Արյունով հունցված սև պատմության մեջ
Մի ո՜ղջ ժողուուրդ մեկ-մեկ թրատել
Մի ամբո՜ղջ անտառ արմատից հատել
zoom_in
23.04.2021, 4:00:40

Պարույր Սևակ ՂՈՂԱՆՋ ՆԱԽՃԻՐԻ Ծնկածաղկի պես Մեզ էլ չաջողվեց ոչ միայն նորից Շտկել վեցդարյա ցողունը մեր կոր, Այլ բարբարոսի նույն դաժան ձեռքով Ցողունն այս անգամ արմատից հատվեց. Հայկական հարցից Թուրքիան ազատվեց Հայաստան երկրում հայ չթողնելու մի ահեղ ելքով, Որ ոչ լսված էր, ոչ էլ տեսնըված Մարդկային ցեղի երբևէ կրած անպատվության մեջ Եվ մինչև անգամ իրենց` թուրքերի Արյունով հունցված սև պատմության մեջ Մի ո՜ղջ ժողուուրդ մեկ-մեկ թրատել Մի ամբո՜ղջ անտառ արմատից հատել

Комментарии

Janeta Arshakyan
Եվ կույսեր, որոնց ծոցի մեջ լուսե
Լուսնի լույսն անգամ ծածուկ չէր հոսել,
Որ երկչոտ էին ինչպես եղջերուն,
Որ աննյութ էին ասես հորինված
Մի հովվերգական վեպի էջերում.
Աղջիկներ,
Որոնք անպարկեշտ բառից ու շոյիչ խոսքից
Երկնքի նման բռնկվում էին շիկնանքով ոսկի.
Ամոթխա՛ծ, մաքո՛ւր, լուսավո՛ր կույսեր,
Որ ֆրանսերեն անգիր գիտեին
Լամարթին, Վիյոն, Ալֆրեդ դը Մյուսե
Եվ անգլերեն
Խենթ Օֆելյայի տրտում երգն էին արցունքով ջրում,-
Пожаловаться
Janeta Arshakyan
Օֆելյայի պես այժմ ցնորված՝
Խելագարվածի իրենց ճիչերում
Դարձյա՜լ մոռանալ չէին կարենում ա՛յն դժոխքը սև
Եվ բռնաբարող ա՛յն ասկյարներին,
Ա՛յն ենիչերուն,
Ա՛յն անասունին ասուն, բայց անբան,
Որի բութ գլխի կեղտոտ փռչերում
Եթե խլվլում-շարժվում էր մի բան,
Ապա մարդկային մի՛տքը չէր, օ, ո՛չ,
Այլ… միայն ոճի՜ր:
Մարդի՛կ, որ չունեն մարդկային ոչինչ,
Մարդի՛կ որ մա՜րդ չեն,
Այլ ավելի շուտ մարդակերպ կապիկ.
Пожаловаться
Janeta Arshakyan
Որ յոթ տարին մեկ չեն տեսնում նույնիսկ օճառի երես,
Տասը տարին մեկ չեն փոխում շապիկ,
Եվ սուր բահ է պետք,
Որ մարմինների սև տարթը քերես,-
Հիմա ամենուր
Նորապսակի սուրբ առագաստ են պղծում անպատիժ,
Հայոց մայրերին անում անպատիվ…
Լլկըվողները թող գոռան «հրե՜շ»,
Սակայն ո՞վ գոչի ու լուծի վրե՛ժ,
Թե տղամարդիկ՝
Հեռու և մոտիկ՝
Դարձել են արդեն լեշ ու փորոտիք…
Եվ մարդի՛կ,
Пожаловаться
Janeta Arshakyan
Որոնց բիրտ պճեղների քրտնքահոտից
Անգամ հոպոպը իր շունչը կտար,
Ճխլտում էին նույն այդ ոտներով
Մեր մանուկներին դեռ նորատոտիկ,
Մեր մանչուկներին՝ լույսի պես արդար,
Առավոտի պես մաքուր ու գերող,
Գարնան պես բուրող…
Եվ մարդիկ, որոնց աչքերը ճպռոտ
Հիշեցնում էին ոտաց ճանապարհ,
Եվ որոնց միտքը-դավաճանաբար-
Չէր կտրում այնքա՛ն, մինչևիսկ այնքա՛ն,
Որ այդ ճպռումից կարող են փրկվել,
Եթե…լվացվեն օրը մեկ անգամ,-
Միևնույն մարդիկ
Пожаловаться
Janeta Arshakyan
Մեր սուրբ մայրերի հանճարներ սնած ծիծն էին փրթում
Եվ` չգոհացած սառն ու տաք զենքից՝
Մոր աչքի առջև
Քարերով էին փշրում ու ջարդում
Գանգերը նրա՛նց,
Ովքեր ստեղծում
Ու բանաստեղծում,
Հրաշքներ էին աստծու պես կերտում,
Եվ եթե աստծուց տարբերվում էին,
Ապա այնքանով,
Որ նա անգո էր, իրենք՝ իրական:
Եվ հիմա սակայն
Ձեռքն անասնական
Ջնջում էր և այդ տարբերությունը,
Ջնջում էր քարով.
Пожаловаться
Janeta Arshakyan
Հայոց աշխարհի հայկական քարը
Ջարդում-փշրում էր հայոց քանքարը…
-Ո՛վ արդարություն,
Թող որ ես թքեմ ճակատին քո բաց,-
Գոչել էր մեկը քարերով ջարդված այդ հանճարներից,
Գոչել ո՛չ հիմա,
Այնժամ էր գոչել,
Երբ խուժանն այս նույն
Արյունով հարբած գազանի նման
Դրդվելով միայն վայրենուն հայտնի իր պատճառներից,
Ո՜րերորդ անգամ մոխիր էր թողնում
Մեր արտ ու այգուց, մեր տաճարներից:
Եվ հիմա՛,
Հիմա՜,
Пожаловаться
Janeta Arshakyan
Երբ կոտորա՛ծ չէր, երբ ջա՛րդ չէր,
Այլ մա՜հ`
Մահ համատարա՛ծ և համազգայի՛ն,
Մահ ծերի՛,
Մանկա՛ն,
Խեղճի՛,
Հսկայի՛,
Երբ մահվան մրրիկ,
Երբ մահվան բուք էր,-
Այլևս որտե՞ղ, որտե՞ղ էր թուքը,
Որ արդարության ճակատը փակեր:
Ա՜խ չորացել էր հայոց աշխարհի բերանն ու բուկը:
Էլ ինչպէ՞ս թքել,
Եվ այդ ո՞վ թքեր,
Թե հայոց երկրում էլ մարդ չէր մնում,
Բովանդակ մի ազգ թե կուլ էր գնում
Թուրք յաթաղանի պաղբոց պողպատին,
Հայոց հայալիք Տիգրիս-Եփրատին,
Սև արաբների շեկ անապատին՝
Օ՜րը ցերեկով,
Ո՛չ թե աննկատ:
Пожаловаться
Janeta Arshakyan
Եվ ունեցե՞լ էր արդարությունը երբևէ ճակատ:
Օ, ո՛չ, նա ուներ միմիայն քամա՛կ,
Քամա՛կ մի խելոք,
Որ շուռ էր տվել մի բնաջնջվող հինավուրց ազգի՝
Նախապես նրան զրկելով զարկող ու փրկող բազկից:
Ու թե կար ճակատ,
Դա ռուս-տաճկական այն ճակատն էր լոկ,
Որ մոտենում էր՝
Ասես լսելով
Կտրվողների,
Կոտորվողների
Ահավոր ճիչը,
Եվ – մեկ էլ հանկարծ – չգիտես ինչու,
Բռնում էր ճամփան արագ նահանջի՝
Թույլ տալով իջնի
Եվ զարկը վերջին,
Կարծես եղածը դեռևս քիչ էր…
Եվ սակայն նրանց մեղքն ի՞նչ էր, ի՞նչ էր,
Пожаловаться
Janeta Arshakyan
Անաստվա՛ծ աստված,
Ինչո՞ւ էր արվում այնքան անօրեն
Եվ ահեղ մի դատ:
Пожаловаться
7495875 7495876 7495877 7495878 7495879 7495880 7495881 7495882 7495883
Պարույր Սևակ ՂՈՂԱՆՋ ՆԱԽՃԻՐԻ Ծնկածաղկի պես Մեզ էլ չաջողվեց ոչ միայն նորից Շտկել վեցդարյա ցողունը մեր կոր, Այլ բարբարոսի նույն դաժան ձեռքով Ցողունն այս անգամ արմատից հատվեց. Հայկական հարցից Թուրքիան ազատվեց Հայաստան երկրում հայ չթողնելու մի ահեղ ելքով, Որ ոչ լսված էր, ոչ էլ տեսնըված Մարդկային ցեղի երբևէ կրած անպատվության մեջ Եվ մինչև անգամ իրենց` թուրքերի Արյունով հունցված սև պատմության մեջ Մի ո՜ղջ ժողուուրդ մեկ-մեկ թրատել Մի ամբո՜ղջ անտառ արմատից հատել
Постила
Что такое Постила О нас Блог Постила ВКонтакте Кнопка «Пост!»
Новые посты Новые доски Открытки Рецепты Aрхив
Категории Темы Теги Лучшее на Постиле Какой сегодня праздник?
Помощь Правила Пользовательское соглашение Наши партнеры: Пикабу Рекламодателям