Ես...ու ԱՇՈՒՆԸ

Քրիստոս ծնաւ եւ յայտնեցաւ. մեզ եւ ձեզ մեծ աւետիս. Օ Ր Հ Ն Ե Ա Լ Է Յ Ա Յ Տ Ն Ո Ւ Թ Ի Ւ Ն Ն Ք Ր Ի Ս Տ Ո Ս Ի Եվ ահա այն աստղը, որ տեսել էին արևելքում, առաջնորդեց նրանց, մինչև որ եկավ կանգնեց այն տեղի վրայ, ուր մանուկն էր։ Աստղը տեսնելուն պէս չափազանց ուրախացան։ Մատթեոս 2.9-10

Հավատը հուսացված բաների հաստատումն է եւ չերեւացող բաների ապացույցը:Այսպես է սահմանում հավատը Պողոս առաքյալը:Բոլոր մարդիկ էլ ունեն հավատ, որովհետեւ բոլորն էլ հույս են տածում եւ հույսը դնում են նաեւ չերեւացող բաների վրա, այդ տեսանկյունից անհավատ մարդիկ պարզապես չկան: Մարդու կյանքում Աստված ներկա է այնքանով,որքանով մարդը հավատում կամ չի հավատում Նրան, հավատը չափ չունի, բայց ունի որակ եւ բովանդակություն,որը պայմանավորված է հավատի առարկայով կամ նպատակով.Եթե հավատում ենք Աստծուն,մեզ վրաբերում ենք

❣Մենք ունենք անցյալ, որ չի մոռացվի, զրույցներ, որ դեռ երկար կհիշվի: Ունենք երգ, որ միշտ անցյալ կտանի, մի քանի րոպե հինը կպատմի ու մեր դեմքերին ժպիտ կգծի: Ունենք վայր, որը միշտ մերը կմնա, ինչքան ժամանակ ուզում է գնա: Ունենք ամեն ինչ, բացի իրարից: Իրար կորցրինք շատ պատահական, կիսատ թողեցինք հազար ու մի պլան ... Ու թեև դու դեռ կարևոր մեկն ես, մեկ է ներկայում արդեն տեղ չունես ..

Слово «главный» на армянском будет «pet», на санскрите «pati» и на персидском «bad». Хотя писания Геродота менее правдоподобны, чем верят люди, он упомянул несколько имён, которые определённо стоит учесть в наших лингвистических исследованиях. Учитывая, что армянский язык древнее персидского и санскрита, как указывают Квентин Аткинсон и Рассел Грэй, давайте взглянем на некоторые примеры: Шумеры называли своего верховного жреца «pet-esi». Геродот говорил,

Ես կարծում եմ գեղեցիկ է այն, ինչը բարի է, ինչի մեջ սեր կա.....Քանի որ գեղեցիկը մաքրությունն է, հոգու հաշտ ու ներդաշնակ վիճակը.....Ինձ համար գեղեցիկը բնությունն է, մայրս, ընտանիքս, հայրենիքս, աշխարհի բոլոր անմեղ մանկիկները.....Համաձայն եմ, որ գեղեցիկը բխում է մարդու հոգուց, և եթե մարդու հոգին գեղեցիկ է, նա աշխարհն էլ ընկալում է այդպիսին.... Պարզապես պետք է ցանկանալ տեսնել գեղեցիկը և կտեսնես՝ նույնիսկ այնտեղ, որտեղ ուրիշները չեն էլ փնտրում...Ես Հայուհի եմ...❤

Հույզեր... Հաճախ մեզ չեն հերիքում խոսքեր արտահայտելու մեր հոգու հույզերը...Հույզերը արտահայտում են մեր վերաբերմունքը շրջապատող աշխարհի օբյեկտների և սուբյեկտների նշանակելի լինելու նկատմամբ: Հույզերը արտացոլում են մարդու վերաբերմունքը իր նկատմամբ, պահանջմունքների բավարարված կամ անբավարարված լինելը՝ նաև ապագայում : Այս բովանդակային նախշերի մեջ կարող եք արտահայտել ցանկացած միտք. արտահայտե՛ք ձեր միտքը այսպես, խոսքի փոխարեն...

Աշնանային արևները․․․🍂🍁Գրականության մեջ աշունը նկարագրվում է նաեւ որպես գեղեցիկ կին, ով կրում է գեղեցիկ, գույնզգույն զարդեր եւ մրգեր, խոտով զարդարված գույնզգույն հացահատիկ:

�� Осеннее очарование для вас, Друзья! Стремясь понять всей нашей жизни суть, запомнить нужно истину простую... Что красота порадует чуть-чуть... А доброта всю нашу жизнь... врачует!

Մայրամուտը Արագածից🌄 Այս անչափ գրավիչ տեսարանը օրեր առաջ նկարել եմ Արագածի փեշերին ծվարած Արագյուղի հանդիպակած կենտրոնական մայրուղղու գազալիցքավորման կետից....չկարողացա անտարբեր անցնել իմ առջև բացված անկրկնելի աշնանային ապարանյան բնաշխարհի կողքով:

«ՈՒՌԵՆՈՒ» Վշտատոչոր լաց է լինում, Լաց է լինում իմ ուռին: Եվ սըրբում է առավոտու Կույս արևը նազելի Հուր ծամերով հեգ ուռենու Արցունքները բյուրեղի... https://youtu.be/HNyUBwonUkU?t=18\ https://youtu.be/lxsVVLO151Q?t=216

Քասաղի ջրերի հարստություններից😊 Սրանք ևս Միրաքի ձերով հոսող Քասաղի վտակի անարատ,բնական սննդով սնվող կենդանական աշխարհի հարստություներից են....կողակ և խեցգետին,որոնք աճման ընթացքում տարբեր չափի ու կշռի են լինում:

ԲԵՂԼՈՒ-Քասաղի👌💗 Այս գեղեցկուհիները Հայաստանի քաղցրահամ ջրերում աճող Բեղլու ձկան 4 տեսակներից մեկն է,որը քիչ քանակով բազմանում է Միրաքի ջրամբարում ,և հատկապես Միրաքի ձորով հոսող Քասաղի վտակում,որոնց որսալը շատ դժվար է,հազվադեպ է պատահում...մեր աշխատակիցը մի քանի օր առաջ ձորից էր բերել,իսկ ձկներին խայծ հանդիսացող կարթի դերում հադես է եկել փնջաձև ծաղկաբույլ ունեցող Արևքուրիկ (Зверобой) Քասաղ գետի ջրերում ապրում են կողակ, բեղլու, սազան, թառափ, խեցգետին։

Ես... ու իմ ԱՇՈՒՆԸ Աշու՜ն, այսօր այնքան նման ես իմ հոգուն, Իմ հոգում էլ այսօր էլի , տեղատարա՜փ է հուշերի, Հինն ու նորը սրտիս խորքում, Պահմտոցի էին խաղում.... …Մի քիչ տաք, մի քիչ սառը քամի... Եվ աշնան գույները մրսեցին: Մի քիչ դողացին ու… երերացին… Երազներս հուլունք-հուլունք շաղ եկան դեղնաբոսոր տերևագորգերում...