Գիշերը ամբողջ հիվանդ, խելագար Ես երազեցի արևի մասին: Շուրջս ոչ մի ձայն ու շշուկ չկար. Գունատ էր շուրջս` գիշեր ու լուսին: Ես երազեցի արևի ոսկին, Տենչացի նրա հրաշքը խնդուն` Ուզեցի սիրել շշուկն իմաստուն` Արևանման, արնավառ խոսքի,- Բայց շուրջս այնպես գունատ էր, տկար. Խոսքեր չկային ու արև չկար... (Չարենց)