Ու…հասկանում եմ, որ ես չե՜մ կարող (Եվ աշխարհումըս ո՛չ ոք չի կարող) Լոկ մի՛ բան սարքել՝ Ա՛յն միայն, Ինչին ճշմարտություն են կոչել աշխարհում: Եվ…վճռված է. Ե՛ս էլ այսուհետ Ճշմարտություն եմ սարքելու, և շա՜տ: Ու պիտի ծախե՛մ, Ծախեմ ամենո՜ւր՝ Ուր կամենում են թե չեն կամենում. Խաչմերուկներո՛ւմ Ու խանութների դռների՛ առջև, Մայթերի՛ վրա Եվ արձանների պատվանդանների՛ն, Թե՛ գրքերի մեջ, Թե՛ ամբիոններից: Ու երբ ինձ մարդիկ հարցնեն. «Ի՞նչ արժի», Կպատասխանեմ արդեն ո՛չ թե ես, Այլ այն խաղալիք աղջիկը:

Ու…հասկանում եմ, որ ես չե՜մ կարող (Եվ աշխարհումըս ո՛չ ոք չի կարող) Լոկ մի՛ բան սարքել՝ Ա՛յն միայն, Ինչին ճշմարտություն են կոչել աշխարհում: Եվ…վճռված է. Ե՛ս էլ այսուհետ Ճշմարտություն եմ սարքելու, և շա՜տ: Ու պիտի ծախե՛մ, Ծախեմ ամենո՜ւր՝ Ուր կամենում են թե չեն կամենում. Խաչմերուկներո՛ւմ Ու խանութների դռների՛ առջև, Մայթերի՛ վրա Եվ արձանների պատվանդանների՛ն, Թե՛ գրքերի մեջ, Թե՛ ամբիոններից: Ու երբ ինձ մարդիկ հարցնեն. «Ի՞նչ արժի», Կպատասխանեմ արդեն ո՛չ թե ես, Այլ այն խաղալիք աղջիկը: