Преданность и верность

Нам в жизни паузы даются, чтоб было время оглянуться. Подумать чтоб, куда спешили, куда пришли и что забыли. Кто нас любил, кого любили. Кто нас простил, кого простили. С кем попрощаться, с кем остаться… И посмотреть со стороны: кто был, а кто хотел казаться.

Армяне - защитники Аданы

Продавец стоял за прилавком магазина и рассеянно смотрел на улицуОдна маленькая девочка подошла к магазину и буквально прилипла к витрине.Когда она увидела то,что искала,её глаза заблестели от восторга Она вошла внутрь и попросила,чтобы ей показали бусы из бирюзы —Это для моей сестрыВы можете красиво завернуть их—спросила девчушка Хозяин с недоверием посмотрел на малышку и спросил —А сколько у тебя денег Девочка вытащила из кармана платочек,развернула его и высыпала на прилавок горсть

Один юноша ежедневно мучил мудреца вопросом: «Как достичь мудрости?» Тогда мудрецу пришлось отвести юношу к реке и окунуть в воду, невзирая на его отчаянное сопротивление. Наконец, позволив юноше освободиться и отдышаться, мудрец спросил его: - Сын мой, чего ты желал больше всего там, под водой? - Воздуха! Воздуха! Я хотел только воздуха! - А не предпочёл ли бы ты вместо этого богатство, удовольствия, власть и любовь, сын мой? - Нет, Господин, я хотел воздуха и думал лишь о

Քեզ սեղմեցի կրծքիս մի աղավնու նման, որին մի աղջնակ անզգուշորեն շնչահեղձ է անում, Քեզ սեղմեցի կրծքիս քո ողջ գեղեցկությամբ, որն ավելի է հարուստ, քան երբեմնի ոսկեբեր հողաշերտեր Կալիֆորնիայի։ Ես իմ զգացական անհոգությունը լցրի քո ժպիտով, նայվածքներով ու սարսուռներով։ Ենթարկեցի կամքիս հպարտությունդ անգամ։ Երբ քեզ պահում էի այդպես հեզ ու խոնարհ եւ երբ զգում էի, թե քեզ համար իշխան եմ ու տիրակալ, Թվում էր, թե ի՛մն է այդ ամենը։ Սակայն ի զո՜ւր….

«Одиночество вдвоем»

О, если бы цветы заговорили, какие б были нежные слова... Это тебе ... Просто так! Чтобы было красиво. Если на сердце мрак, а за окном дождливо. Это тебе, просто так ... Чтоб улыбнулась нежно. Дождь за окном пустяк, .А Счастье - на Рассвете просыпаться, А Счастье - это Солнце в Небесах, А Счастье - это видеть и смеяться, А Счастье - это Бабочки в Цветах. А Счастье - это просто верить в Чудо, Всевышнего за всё благодарить, Так будьте все вы Счастливы, покуда есть Шанс

Ковыль и мак- это великолепно!!! Сколько же красоты на Земле?!Природа сильна в своем творении! Не забывайте баловать сердце... покоем и красотой ........ Это не просто великолепно,это шедевр природы. Спасибо за такое фото,за такое великолепие.Прямо душа и глаза отдохнули от этой фотографии . И все-таки мак победил.... На данном изображении может находиться: цветок, растение, природа и на улице

Ու…հասկանում եմ, որ ես չե՜մ կարող (Եվ աշխարհումըս ո՛չ ոք չի կարող) Լոկ մի՛ բան սարքել՝ Ա՛յն միայն, Ինչին ճշմարտություն են կոչել աշխարհում: Եվ…վճռված է. Ե՛ս էլ այսուհետ Ճշմարտություն եմ սարքելու, և շա՜տ: Ու պիտի ծախե՛մ, Ծախեմ ամենո՜ւր՝ Ուր կամենում են թե չեն կամենում. Խաչմերուկներո՛ւմ Ու խանութների դռների՛ առջև, Մայթերի՛ վրա Եվ արձանների պատվանդանների՛ն, Թե՛ գրքերի մեջ, Թե՛ ամբիոններից: Ու երբ ինձ մարդիկ հարցնեն. «Ի՞նչ արժի», Կպատասխանեմ արդեն ո՛չ թե ես, Այլ այն խաղալիք աղջիկը:

~ Если Вы принесли радость – заходите без стука! Пусть сегодня будет всё просто. Счастливая улыбка. Лёгкие мысли. Чашка любимого кофе. И удачный день! 🌸🌿 В случае, если вам никто не сказал это сегодня: -Вы прекрасны -Вы любимы -Вы нужны -Вы сильнее, чем думаете -Вы справитесь -Не сдавайтесь! Все будет хорошо, я узнавала. ... И хочется сказать.. в очередной раз.. ... Любите Жизнь!.. Она прекрасна!...

ՄԱՐԻՆԱ ՑՎԵՏԱԵՎԱ Որտեղի՞ց նման քնքշություն, Նոր չեմ գանգուրներ շոյում ես, Եվ հետո, շուրթերից քո թուխ Ավելի թուխերն եմ տեսել: Ծագել են աստղերն ու մարել, Որտեղի՞ց նման քնքշություն: Ծագել են ու մարել աչքեր Հենց իմ աչքերի առջև: Այսպիսի՞ երգեր եմ ես Լսել մութ գիշերներն ի վար, Որտեղի՞ց նման քնքշություն Հենց իր` երգչի կրծքի տակ: Որտեղի՞ց նման քնքշություն, Եվ ի՞նչ անեմ ես նրա հետ, Պատանի, երգիչ դու անցորդ, Թարթիչներդ հատու նետեր:

Пусть в душах Ваших распускаются цветы, Цветы любви, надежды, веры в сказку. И солнышко лучами доброты, Вам дарит искорки тепла и ласки.... Мне хочется Вам подарить цветы! Цветы из нежности, в душе рождённой… И хочется, где бы ни бывали Вы, Оберегать молитвой утаённой… Чтоб сердце ваше радовалось счастью… Чтоб каждый день лишь радость приносил… И далеко чтоб были все ненастья. И новый день любовь свою дарил!!! Не важно, праздник или нет… На каждый день пусть будет пожелание.

Нежность ...Божество!.🎋 И день придёт... Он будет чист и светел. И вновь душа расправит два крыла... И ты поймёшь, что всё на белом свете имеет смысл и было всё не зря... В каждом нашем дне есть что-то прекрасное, волшебное. Но это нужно уметь замечать.. ...Пусть за каждым Хорошим Днём наступает другой,ещё лучше, полный Радости и Приятных Событий... ...Как приятно, когда тебе желают что-нибудь ХОРОШЕЕ.. не из вежливости, а от ДУШИ...❤️

В жизни рек золотых не найти. Не укрыться от всех ненастий. Пусть на жизненном вашем пути, Будет спутником просто счастье! Все просто.....отдавай с радостью.... Принимай с благодарностью💕💕💕 В моей душе покоя нет: Весь день я жду кого-то. Без сна встречаю я рассвет, И все из-за кого-то. Со мною нет кого-то, Ах, где найти кого-то? Могу весь мир я обойти, Чтобы найти кого-то. Чтобы найти кого-то, Могу весь мир я обойти... О вы, хранящие любовь Неведомые силы!

Жизнь и время - два учителя. Жизнь учит нас правильно распоряжаться временем, время учит нас ценить жизнь! Ну что нам стоит... подарить друг другу свет... Дыханье нежности и чуточку внимания... И получить взамен из теплых фраз букет... С приятным запахом простого понимания.. На ЗЕМЛЕ нет РАЯ, но есть его УГОЛКИ.... На данном изображении может находиться: птица

Сергей Есенин - стихи о любви Вечером синим, вечером лунным Был я когда-то красивым и юным. Неудержимо, неповторимо Все пролетело. далече.. мимо... Сердце остыло, и выцвели очи... Синее счастье! Лунные ночи! 4/5 октября 1925 Миниатюра «Вечером синим, вечером юным…», написанная в 1925 году, относится к поздней лирике Есенина. В небольшом стихотворении, состоящем всего из шести строк, поэту удалось очень точно передать неизбывную тоску по навсегда ушедшей вдаль молодости.

Сергей Есенин - стихи о любви Вечером синим, вечером лунным Был я когда-то красивым и юным. Неудержимо, неповторимо Все пролетело. далече.. мимо... Сердце остыло, и выцвели очи... Синее счастье! Лунные ночи! 4/5 октября 1925 Миниатюра «Вечером синим, вечером юным…», написанная в 1925 году, относится к поздней лирике Есенина. В небольшом стихотворении, состоящем всего из шести строк, поэту удалось очень точно передать неизбывную тоску по навсегда ушедшей вдаль молодости.

ՊՈԵԶԻԱՆ ԳԱՐՈՒՆ Է, ՍԵՐ Է🌾 «Ծաղիկներ, սեր, գարուն....»-Ձեզ՝Արարչի կերտած կախարդական բնաշխարհի ողջ ներկապնակի գուներանգներով: Գարունը այնքան ծաղիկ է վառել, Գարունը այնպես պայծառ է կրկին, Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել, Ուզում եմ մեկին քնքուշ խոսք ասել: Գարունն ու մայրը երկվորյակներ են Գարունը զանգն է կյանքի, զարթոնքի, Մայրը՝ զանգահարը գարնան թովչանքի: Գարունը կյանք է մոր կյանքով լեցուն, Գարունը սեր է մոր սիրով լցված, Գարունը հույս է՝ մոր սիրով հարատևող, Գարունը գալիքի խորհրդանիշն է

ՊՈԵԶԻԱՆ ԳԱՐՈՒՆ Է, ՍԵՐ Է🌾 «Ծաղիկներ, սեր, գարուն....»-Ձեզ՝Արարչի կերտած կախարդական բնաշխարհի ողջ ներկապնակի գուներանգներով: Գարունը այնքան ծաղիկ է վառել, Գարունը այնպես պայծառ է կրկին, Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել, Ուզում եմ մեկին քնքուշ խոսք ասել: Գարունն ու մայրը երկվորյակներ են Գարունը զանգն է կյանքի, զարթոնքի, Մայրը՝ զանգահարը գարնան թովչանքի: Գարունը կյանք է մոր կյանքով լեցուն, Գարունը սեր է մոր սիրով լցված, Գարունը հույս է՝ մոր սիրով հարատևող, Գարունը գալիքի խորհրդանիշն է

ՊՈԵԶԻԱՆ ԳԱՐՈՒՆ Է, ՍԵՐ Է🌾 «Ծաղիկներ, սեր, գարուն....»-Ձեզ՝Արարչի կերտած կախարդական բնաշխարհի ողջ ներկապնակի գուներանգներով: Գարունը այնքան ծաղիկ է վառել, Գարունը այնպես պայծառ է կրկին, Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել, Ուզում եմ մեկին քնքուշ խոսք ասել: Գարունն ու մայրը երկվորյակներ են Գարունը զանգն է կյանքի, զարթոնքի, Մայրը՝ զանգահարը գարնան թովչանքի: Գարունը կյանք է մոր կյանքով լեցուն, Գարունը սեր է մոր սիրով լցված, Գարունը հույս է՝ մոր սիրով հարատևող, Գարունը գալիքի խորհրդանիշն է

Природа фантазии,.... Ослепительно....Фея Кристалл цветов.

Յակոբ Դ Ջուղայեցի կաթողիկոսի «Հաւատոյ հանգանակ»-ը, որ 1672 թ. Կ.Պոլսից մարքիզ Նուանտելի միջոցով ուղարկուեց Լուդովիկոս ԺԴ.ին։ (բնագիրը տե՛ս BNF, Manuscrits orientaux, arménien 145, f. 7)

ՊԵՏՐՈՍ ԴՈՒՐԵԱՆԻ ՇԻՐԻՄԸ։ Պետրոս Դուրեանի շիրիմը,- «Բազմավէպ», 1900, էջ 177-179։ Էլ-հրատարակութիւնը տե՛ս Հայ ՄատենագրութեանԹուանշային Գրադարան

«Ծովի աւետարան»ի կրկնակազմը, 1334 թ. ԱՒԵՏԱՐԱՆ, մագաղաթ, արծաթապատ / ծովէն ելած /, գրիչ՝ Սարգիս քահանայ ի Սիս.1332: (կազմուել է Սարգիս Պիծակի նկարազարդումներից երկու տարի անց։ Համաձայն աւանդութեան ԺԸ դարի վերջին նաւաբեկութիւնից փրկել է Երուսաղէմի Յովակիմ Քանաքեռցի պատրիարքին, որ այն պահել էր իր ձեռքերում։ Սրանից էլ ստացել է «Ծովի աւետարան» անունը, Երուսաղէմի Հայոց պատրիարքարան, ձեռ. թիւ 2649)։ Հայ մատենագրութեան թուանշային գրադարան

ՀՀ100 Մայիս28- -100 տարի առաջ… 1938 թ.-ին Բուլղարիայի Վառնա քաղաքում Հայաստանի Առաջին Հանրապետության անկախության 20-ամյակի տոնակատարության ժամանակ նկարված Գարեգին Նժդեհը: Չնայած 1920 թվականին Հայաստանն ընկել է Խորհրդային իշխանության տակ, Գարեգին Նժդեհը շատերի հետ միասին շարունակում էր իր հեղափոխական ջանադիր պաճքարը, երբեք չի կորցնում հավատը ազատ, անկախ եւ միավորված Հայաստանի վերականգնման նպատակը: Աղբյուր `Մայքլ Ա. Բաբայան

ՀՀ100 Մայիս28- -100 տարի առաջ… Ես հաւատում եմ, հայ ժողովուրդ, քո դարձին, ինչպէս հաւատում եմ, որ ամէն առաւօտ արշալոյսը կը բացուի: Հաւատում եմ վասնզի կամրջընկեց Արաքսի ափերին, Մասիսի խորհրդաւոր հայացքի տակ մեր հայրենիքը կայ, որ մեր թրթռացող հոգին է բռնել իր մայրական քնքուշ ձեռքերի մէջ եւ ակնդէտ ու խռովայոյզ նայում է, նայում է ճամբաներին»: Աւետիս Ահարոնեան (1866-1948) «Ազատութեան ճանապարհին» վիշտի ու արցունքի, ցասումի եւ պայքարի երգիչը...

Յուրաքանչյուրը կարող է ապրել ազատ ցանկացած երկրում, ես դեմոկրատ եմ նրանց նկատմամբ: Բոլորը, բացի Հայերից: Այս ազգը տեսել և վերապրել է ցեղասպանություն, հիմա մենք ունենք հայրենիք, և միայն Հայերը իրավունք չունեն գնալ այստեղից, դա հավասարազոր է դավաճանության: Վազգեն Առաջին

ՎԱՀԱԳՆԻ ԾՆՈՒՆԴԸ (Գրաբար) Երկնէր երկին, երկնէր երկիր, Երկնէր եւ ծովն ծիրանի, Երկն ի ծովուն ունէր եւ զկարմրիկն եղեգնիկ. Ընդ եղեգան փող ծուխ ելանէր, Ընդ եղեգան փող բոց ելանէր, Եւ ի բոցոյն վազէր խարտեաշ պատանեկիկ. Նա հուր հեր ունէր, (Ապա թէ) Բոց ունէր մորուս, Եւ աչկունքն էին արեգակունք:

Յուրաքանչյուր ոք ոչ միայն հենց ինքն է, որ կա, նա նաև եզակի է, միանգամյա, կատարելապես յուրահատուկ, ամեն առանձին դեպքում անկրկնելի ու նշանակալի մի կետ, ուր աշխարհի երևույթներն են խաչվում, այսպես միայն մեկ անգամ և այլևս չեն կրկնվում։ Այդ պատճառով յուրաքանչյուր մարդու պատմությունն էլ կարևոր է, հավերժական, աստվածային, դրա համար էլ ամեն ոք քանի դեռ ապրում է մի ինչ-որ տեղ և կատարում բնության կամքը, հրաշալի է և արժանի ամենայն ուշադրության։ Յուրաքանչյուրի մեջ հոգին կերպարանք է ստանում, յուրաքանչյուրի մեջ

Սահմանում կանգնած իմ հերոս զինվոր, Որ պահպանում ես հողը հայրենի գիշեր ու զոր, Ես աղոթում եմ քո կյանքի համար, Որ Աստված լինի քեզ միշտ հենարան: Ես աղոթում եմ, որ դու ետ դառնաս, Որ դու պայքարես կենդանի մնաս, Ու հերոսացած օջախդ դառանաս: Որ հպարտանամ քո ուժեղ բազկով, Քո հաղթանակով ու քո կեցվածքով, Որ իմ երկիրը շենանա ծաղկի, Իմ հերոս զինվոր միայն դու ապրի...

ԴՈՒՇՄԱՆ ՎԱՐԴԱՆԻ հիշատակի օրն է այսօր: ՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛՛ Կանչ… Երանի՜ նրան, ով Մասիսը տուն կբերի Արծիվները բարձր գագաթներ են տենչում: Գագաթներից վեր` ազատությունն է: Եվ եղավ այնպես, որ ճախրեցին հողեղենները, ճախրեցին հողի’ վրա, հողի’ համար, ճախրեցին ազատ ու անպարտ…

В мужчине важна мудрость, а не богатство,В женщине важна верность, а не красота,В друге важна доброта, а не пустые слова,В любимом важно терпение, а не требования,В теле важно здоровье, а не стройность,В словах важна глубина смысла, а не то, как и кто их произносит...

ՍԻՐՏԸ... կարող է տխրել ու երազել, ցավալ ու շփոթվել, խենթանալ ու հպարտանալ, զգալ ու տառապել, բայց ամենից շատ ՍԻՐՏԸ կարող է ՍԻՐԵԼ, սիրել անվերջ ու մաքուր, ՍԻՐԵԼ նուրբ ու յուրովի, սիրել ԱՆԿԵՂԾ ու ԼՈՒՌ...

Կուզեի նստել մի քարի վրա Եվ անվերջ նայել իմ Արարատին, Հարբել հայրենի միրաժով նրա Եվ հավերժ նայել իմ Արարատին: Աղբյուրների պես աղջիկները գան, Ես ծարավ սրտով չնայեմ նրանց, Տուն կանչե մորս ձայնը իրիկվան՝ Չպոկեմ սարից աչքս կարոտած: Եվ նստած լռին այդ քարի վրա՝ Անդադար նայեմ իմ Արարատին, Մինչ շիրիմ դառնա քարն էլ ինձ վրա Եվ մամռած նայեմ իմ Արարատին: ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՇԻՐԱԶ

Բարի լույս Հայեր🇦🇲Աստծո Լույսն ու Սերը ամենքիս:🙏

Հայրենի բնաշխարհիս անկանխատեսելի հրաշալիքները ....

Հայրենի բնաշխարհիս անկանխատեսելի հրաշալիքները .... Լարված ու հոգնեցուցիօ օրվա ավարտին մի փոքր որոշեցի լիցքաթափվել, շրջելով դպրոցի հարակից ժայռաբլրի լանջերին,նախ վեր,ապա նսև վար,ուղղություն վերցնելով դեպի ձորամեջ

Հայրենի բնաշխարհիս անկանխատեսելի հրաշալիքները .... Լարված ու հոգնեցուցիօ օրվա ավարտին մի փոքր որոշեցի լիցքաթափվել, շրջելով դպրոցի հարակից ժայռաբլրի լանջերին,նախ վեր,ապա նսև վար,ուղղություն վերցնելով դեպի ձորամեջ....ու ո'վ զարմանք,չեք հավատա,բաբց ճանապարհիս սունկ հավաքելով զբոսնում էի ապիական կուսական մաքրությամբ հագեցած բնության գրկում,ահա թե ինչ մեծ սնկերի ընտանիքի հանդիպեցի....

Հայրենի բնաշխարհիս անկանխատեսելի հրաշալիքները .... Լարված ու հոգնեցուցիօ օրվա ավարտին մի փոքր որոշեցի լիցքաթափվել, շրջելով դպրոցի հարակից ժայռաբլրի լանջերին,նախ վեր,ապա նսև վար,ուղղություն վերցնելով դեպի ձորամեջ....

Հայրենի բնաշխարհիս անկանխատեսելի հրաշալիքները .... Լարված ու հոգնեցուցիօ օրվա ավարտին մի փոքր որոշեցի լիցքաթափվել, շրջելով դպրոցի հարակից ժայռաբլրի լանջերին,նախ վեր,ապա նսև վար,ուղղություն վերցնելով դեպի ձորամեջ....ու ո'վ զարմանք,չեք հավատա,բաբց ճանապարհիս սունկ հավաքելով զբոսնում էի ապիական կուսական մաքրությամբ հագեցած բնության գրկում,ահա թե ինչ մեծ սնկերի ընտանիքի հանդիպեցի....աչքերիս չէի հավատում,բայց ինձ հանձնած եդեմական բնաշխարհիս կախարդական հմայքին,

Հայրենի բնաշխարհիս անկանխատեսելի հրաշալիքները .... Լարված ու հոգնեցուցիօ օրվա ավարտին մի փոքր որոշեցի լիցքաթափվել, շրջելով դպրոցի հարակից ժայռաբլրի լանջերին,նախ վեր,ապա նսև վար,ուղղություն վերցնելով դեպի ձորամեջ...

Հայրենի բնաշխարհիս անկանխատեսելի հրաշալիքները .... Լարված ու հոգնեցուցիօ օրվա ավարտին մի փոքր որոշեցի լիցքաթափվել, շրջելով դպրոցի հարակից ժայռաբլրի լանջերին,նախ վեր,ապա նսև վար,ուղղություն վերցնելով դեպի ձորամեջ....ու ո'վ զարմանք,չեք հավատա,բաբց ճանապարհիս սունկ հավաքելով զբոսնում էի ապիական կուսական մաքրությամբ հագեցած բնության գրկում,ահա թե ինչ մեծ սնկերի ընտանիքի հանդիպեցի....աչքերիս չէի հավատում,բայց ինձ հանձնած եդեմական բնաշխարհիս կախարդական հմայքին,հայտնաբերեցին բնության անկանխատեսելի

Հայրենի աշխարհիս անկանխատեսելի հրաշալիքները ....

Լույս առավոտի, Դու, որ նման ես երաժշտության, Եկ ու ինձ փրկիր այս գիշերային անդաշնությունից, Շաղոտ շուրթերով շշնջա նորից խոսքը հաշտության Ու սիրտս զտիր, Որ պղտորվել ու ելել է հունից: Վ.Դավթյան

Հաջողությունը հարկավոր է չափել ոչ այնքան դիրքով, որքան մարդ հասել է կյանքում, որքան այն խոչնդոտներով , որպիսիք նա հաղթահարել է հաջողության հասնելիս:

Գիշերը մի օր կխելագարվի մեր մտքերից.... Երբ ճիշտ պահին չի լսվում սպասված զանգը, Երբ ճիշտ տեղում չի ասվում սպասված բառը, Երբ հայացքը թեքում է,մինչդեռ պիտի նայեր աչքերիդ, Այնքան հեշտ է դառնում հեռանալը..!

Այսօր մեծանուն բանաստեղծ-աշուղ Սայաթ-Նովայի ծննդյան օրն է:🌺 «...Մեր վիթխարի Սայաթ-Նովան մի հոյակապ սիրահար է, բռնված ու բռնկված սիրո հրդեհով, նրա լույսի տակ էլ նկատում է աշխարհքն ու իրերը, զգում է, որ էրվում, վերջանում է ինքը, բայց մնում է արի ու բարի, անչար ու անաչառ, վեհ ու վսեմ, որպես աշխարհքի ու մարդու մեծ բարեկամը»,- նրա մասին ասել է Հովհաննես Թումանյանը: Այսօր ուշ միջնադարի հայ տաղերգության և հոգևոր մշակույթի խոշոր ներկայացուցիչ Սայաթ-Նովայի ծննդյան օրն է:

Արցունքիս պես՝ Սրտակեղեք այս անձրևն էլ չի դադարում , Մորմոքում է, սակայն, ցավոք, բառ չի դառնում, Այն մրմուռը, որ զգում եմ, հոգով ապրում, Սի՛րտ է մաշում ու բառով չի՜ բարձրաձայնվում... Արցունքիս պես՝ այս ա՚նձրևն էլ չի դադարում ....

Երբեմն ժամն աշխատում է և վատերի համար, իսկ ժամանակը` միշտ էլ և բացառաբար` արժանավորի: Գարեգին Նժդեհ

Մայր լինելուց հաճախ են խոսում Ամենա դյութիչ բառերն են շարում. Հաճախ կարչում են միայն բառերին Եվ չեն շեշտում հոգով մայրերին, Որ մայր են դառնում ողջ աշխարհին Երբ սիրում են բոլոր մանուկներին: Աշխարհն է դառնում` մանուկը նրա, Նրա հրեշտակ որդու սիրուց, Կամ -թե` գուցե նրա Սուրբ հոգուց, Որ մի` ուրիշնել է որդին նրա Երբ ամոքում է ցավերը նրա: Մոր կենած` հաճախ են խմում, Հաճախ անունը սրտին են գրում, Բայց այսօր ուզում եմ բաժակը թարսել Եվ հոգով մոր խոսքը Սրբին դասել:

Ամեն առավոտ արթնանալիս՝ մենք ենք ընտրում մեր տրամադրությունը այնպես, ինչպես հագուստը... Ընտրեք երջանկությամբ լեցուն լույսն ու ջերմությունը, այն միշտ գեղեցիկ ու նորաձև է... Բարի առավոտ... բարի օր...բարի ակնթարթներ...

Լռության մեղեդի....

Ես իմ անուշ Հայաստանի «Դա մեր ազգի կենսագրության և վարքի կենդանի արտացոլքն է» «Ինչի՞ հետ համեմատես «Ես իմ անուշը…» Քիչ կլինի ասել, թե բանաստեղծություն է: Պոեմ էլ չէ վեպ՝ նույնպես… Որովհետև իրենց ծավալով ու մոնումենտալությամբ հանդերձ՝ դրանք կյանքը պատկերում են ինչ-որ մասշտաբներով: «Ես իմ անուշը», ավելի շուտ, բոլոր մասշտաբներից դուրս պաննո է՝ հասցված ժողովրդական էպոսի աստիճանի: Դա անհիշելի ժամանակներից եկող Հայաս- ՈՒրարտու-Արմենիա երկրի համապարփակ պաննո-դիմանկարն է:

ՕՇՈՅԻ ՄՏՔԵՐԻՑ ***Գոյության հետ շփվելու համար մարդը պետք է մաքուր սիրտ ունենա: Սիրտը մաքուր է դառնում, երբ դատողությունն այլևս չի իշխում ձեզ: Երբ դատողությունն է իշխում, սիրը անմաքուր է մնում: Այն ծածկում է սիրտը, ինչպես փոշին է ծածկում հայելին:Դատողությունը ոչ այլ ինչ է, քան մտքերը, այսինքն` փոշին: Յուրաքանչյուր միտք պարզապես փոշու հատիկ է: Դուք պետք է մաքրվեք բոլոր մտքերից, այդ ժամանակ մաքրության կհասնեք: Մարքությունը ոչ մի ընդհանուր բան չունի բարոյականության հետ:

Ապրիր՝ քանի ապրել ես ուզում... Հոգնել ես, կանգնիր ու շունչ առ... Ընկար՝ բռնիր ընկերոջդ ձեռքը... Իսկ եթե չկա ընկեր՝ աղոթիր... Ինչ որ բան են խնդրում՝ տուր, մի մտածիր... Չեն գնահատի՝ մի նեղվի... Փակել են դռներ քո առջև՝ մի վերադարձիր...Ուզում են քեզ սովորեցնել՝ սովորիր... Շտապում են դավաճանել՝ մի տրվիր, դավաճանել են՝ ներումով պատժիր... Հոգին են բացել՝ դու էլ բացիր, բայց մինչև վերջին կաթիլը մի տուր... Ապրիր՝ քանի ապրել ես ուզում... իսկ Աստված ամեն ինչ տեսնում է այստեղ և վերևում...

Երկիր հնամեայ, երկիր հայրենի, Ոչ մի աստղ պայծառ եւ ոչ մի լուսին Քո յաւերժական հմայքը չունեն, Լեռներից այն կողմ, ամպերից ամպին: Որքան էլ քեզնից ես սուրամ հեռու, Որքան էլ օտար հողերում լինեմ, Անհունութեան մէջ, միջոցին թափուր, Ես քեզ կ՛որոնեմ, հայրենի իմ տուն: Դու առաջին սէր եւ վերջին կարօտ, Յուշերի նաւակ, ուրախ ու ցաւոտ, Շրթերիս վրայ կը մնաս միշտ դու, Մայրական համբոյր, իմ կարօտ տխուր: Երկիր հնամեայ, երկիր պապենի, Քո ոգուց շաղուած լեզու մայրենի, Քո ոգուց բուսած տենչանք ու կարօտ,

Երկիր հնամեայ, երկիր հայրենի, Ոչ մի աստղ պայծառ եւ ոչ մի լուսին Քո յաւերժական հմայքը չունեն, Լեռներից այն կողմ, ամպերից ամպին: Որքան էլ քեզնից ես սուրամ հեռու, Որքան էլ օտար հողերում լինեմ, Անհունութեան մէջ, միջոցին թափուր, Ես քեզ կ՛որոնեմ, հայրենի իմ տուն: Դու առաջին սէր եւ վերջին կարօտ, Յուշերի նաւակ, ուրախ ու ցաւոտ, Շրթերիս վրայ կը մնաս միշտ դու, Մայրական համբոյր, իմ կարօտ տխուր: Երկիր հնամեայ, երկիր պապենի, Քո ոգուց շաղուած լեզու մայրենի, Քո ոգուց բուսած տենչանք ու կարօտ,

Միշտ պետք է արբած լինել։ Դա է կարևորը, միակ խնդիրը դա է։ Չզգալու համար ժամանակի զարհուրելի բեռը, որ ճնշում է ձեր ուսերն ու կորացնում ձեզ դեպի գետին, դուք պետք է արբեք անդադար։ Բայց ինչո՞վ։ Գինիով, պոեզիայով, առաքինությամբ, ինչով ուզում եք, միայն թե արբեք։ Եվ եթե երբևիցե, լինի դա պալատի աստիճանների վրա, կանաչ փոսում, թե ձեր սենյակի մռայլ մենության մեջ, դուք ուշքի գաք, զգաք, որ ձեր արբեցումն արդեն անցել է կամ անցնում է, հարցրեք քամուն, ալիքին, աստղին, թոչնին, ժամացույցին՝ այն ամենին

Օտարազգի մեծերը Հայոց Լեզվի մասին Վիկտոր Հյուգո (ֆրանսիացի գրող). «Ձեր հնամենի լեզուն ես չգիտեմ, բայց սիրում եմ այն: Դրա մեջ արևելքն եմ զգում, դարերն եմ նշմարում այնտեղ, տեսնում եմ անցյալի խորհրդավոր նշույլի շողարձակումը: Ինձ համար պարծանք է հայերեն թարգմանվելը»:

Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ, Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում: Հուշերից որքան հեռու եմ կենում, Մեկ է, կապում են թևերս նրանք: Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս Այնպիսի մի նոր հավիտենություն, Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս, Դառնում է արդեն խորին հնություն: Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից, Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ: Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից, Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ: Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ, Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց,