Ռաբինդրանաթ Թագոր — ԿԻՆ Հողեղե՜ն չես միայն, և ո՛չ միայն աստծու ստեղծածն ես, օ՜, կին, Գեղեցիկի տենչով վերստեղծում է քեզ տղամարդու հոգին: Բանաստեղծները քեզ մտքի շղարշով են զուգում ու զարդարում, Եվ քո քղանցքներին մետաֆորի ոսկե թելիկներ են վառում: Նկարիչները քո զարմանալի՜ մաքուր վեհությունը վերին Անմահության անեղծ շողերո՜վ են օծում իրենց կտավներին: