Վազգեն Առաջինը մոտենում է Թեհլերյանին,համբուրում է նրա ճակատը և ասում.«Ժողովուրդը քո մատն ավելի շատ համբուրեց,քան իմ աջը:Եվ դա է ճշմարիտը:Պետք է,որ մենք այդպես հարգենք մեր հերոսին,ինչն ամեն բանից վեր է:Ազգը,որ հերոս չունի,պատմություն չունի»:ՀԵՐՈՍԻ ՄԱՏՆ ՈՒ ՎԵՀԱՓԱՌԻ ԱՋԸ(Մի անգամ Փարիզում տեղի հայկական համայնքը հանդիպում էր կազմակերպել,որին մասնակցում էին Վազգեն Առաջինն ու Սողոմոն Թեհլերյանը:Եվրոպայի տարբեր ծայրերից բազմաթիվ հայեր էին եկել՝տեսնելու երկու մեծ հայերին: