Սիլվա Կապուտիկյան. կանացի հույզերի, հույսերի, սիրո ու ցավերի պոետը ՄԻ՛ ԼԱՑԱՑՆԻ Մի լացացնի շատ եմ լացել,սիրելիս, Դու մի կարծիր պաղ եմ այսպես ու գոռոզ, Սիրտս շատ է լցված եղել վերքերով, Սպիներից է կարծրացել, սիրելիս : Հոգնել եմ ես ցավոտ,դավոտ սերերից, Ամենքի դեմ սիրտս բացած,աչքս`փակ Քար է եղել նրանց շքեղ կրծքի տակ Իսկ ես, ավաղ.սիրտ եմ կարծել,սիրելիս: Հոգնել եմ ես,թող որ քնեմ ես հանգիստ Մանկան նման`ծնկիդ գլուխս դրած Ինձ խնայիր ու գուրգուրա ինձ վրա, Ժամս է արդեն իրիկնացել,սիրելիս..