Սե՞ ր… Կարո՞ տ…

Լուսմփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով, Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի՜ պես երազի, Կապու՜յտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով, Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ․․․ Ես ի՞նչ անեմ, ի՞նչ անեմ, որ չմեռնի իմ հոգին, Որ չմարի իմ հոգին քո ակաթե աչքերում․ Ես ի՞նչ անեմ, որ մնա ծիածանը երեքգույն, Որ չցնդի, չմարի՜ իմ հոգու հեռուն․․․ Լուսմփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով, Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի՜ պես երազի, Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի՜ պես հոգեթով, Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ․․․ Եղիշե Չարենց

ՎԱՐԴ... ԵՎ... ՍԵՐ... Դու ես կյանքիդ ներկապնակին երանգ տվող նկարիչը,չթողե'ս,որ որեւէ մեկը վրձնի վրձինդ.... ԿՈՒՐԱՑԱԾ ՍԵՐԸ և ԽԵՆԹՈՒԹՅՈՒՆԸ Մի անգամ մարդկային բոլոր զգացմունքներն ու բնավորության գծերը մի տեղ էին հավաքվել: - Եկեք պահմտոցի խաղանք, - ասաց Խենթությունը: Ճշմարտությունը չթաքնվեց «Միևնույն է կգտնեն ինձ» Սուտը թաքնվեց ծիածանի մեջ, Իրականությունը օվկիանոսում, Ալարկոտությունը ամենամոտ տեղում, Ազատությունը քամու հետևում թաքնվեց Բարությունը անընդհատ ուրիշին էր զիջում իր տեղը

Բալլադ սիրո💔💐 Երբ առաջին անգամ բացվեց Սիրո գարուն արեւավառ,- Երբ ես տեսա ծաղիկ ու սեզ՝ Բացված կյանքում եւ ինձ համար,- Ինչպես գարնան առու անբիծ, Ինչպես սիրո քնքուշ քնար,- Կարկաչելով անցար կյանքից, Իմ սեր անգին, իմ սեր անմար․․․ Ինչպես այգում առուն անտես Գիշերներին աստղանկար Լռության մեջ տխրահանդես Երգում է հար ու անդադար,- Այդպես՝ թողած աշխարհն ու ինձ, Դարձած կարոտ ու հուշ անմար,- Քո երգն ես միշտ երգում նորից, Իմ սե՛ր անգին, իմ սեր անմար։- Ա՜խ, նո՜ւյնն է միշտ քո երգն անծայր,

Ռ ՍԵՎԱԿ Դուն Հրաշքն ես,դուն Երազն ես,դուն Սերն ես Տարաշխարհի չքնաղ ծաղիկն ես աղվոր Միսթիքական խնկումներով թունավոր Դուն մսեղեն խենթեցընող տաճարն ես. Դուն Հրաշքն ես, դուն Երազն ես, դուն Սերն ես Սեւ մազերովդ սիրե՛զիս,գգվե զիս Անոնց խորհուրդը պատմե ինձ առանձին Որովհետեւ անոնք հոգիս կապեցին Իրենց ցանցին մեջ կապտեցին իմ հոգիս Սեւ մազերովըդ սիրեզիս,գըգվե՛զիս Թաց աչքերդ վըրաս հառե տրտմապես Անոնց թույնը ներարկե ինձ մեղմորեն Որովհետեւ քու աչքերըդ աղվոր են Խորհրդավոր անտառներուն շուքին պես.

Սիրային նամակներ մեր մեծերից․․․❣ «Սիրելի Յաննի, իմ ամենասիրուն Յան, այստեղ գեղեցիկ գարուն է ու գեղեցիկ երկինք, երեկոյան` հազարավոր աստղեր, և ամենուրեք օդի մեջ սեր կա, իսկ եթե դրա մասին երկար չեմ գրում, իմացիր միայն, որ շատ հաճախ ու շատ երկար եմ քո մասին մտածում, մեծ քնքշությամբ, նաև՝ մեծ անհամբերությամբ: Ա՜խ, ես սիրում եմ քեզ, իմ գանձ, կուզենայի քեզ միայն սիրել ու սիրել, կուզենայի քեզ ունենալ և ունենալ…» Ռուբեն Սևակի նամակը կնոջը (1912): Photo: Ruben Sevak with his wife Yanni

ՏԵՐՅԱՆԻ ԾՆՆԴՅԱՆ ՕՐՆ Է ԱՅՍՕՐ «Ի՞նչ կտանեի հետս այն կյանք. Տերյանի փոքրիկ ժողովածուն». Համո Սահյան Կա խորհրդավոր մի հըրապուրանք Քո շարժումների անխոս զրույցում, Ինչ-որ օձային ինքնահիացում Եվ դեպի հողը ինչ-որ քամահրանք։ Մի այլ երկրային երաժըշտության Ելևէջների պչրանքն եմ հիշում, Քո շարժումները աղոթք են շարժում, Քո շարժումները և՛ կան, և՛ չըկան… Երկրում են սնված, բայց ոչ երկրային Արբեցումներ են նոքա խոստանում, Մի այլ տանջանքի եդեմ են տանում, Մատնելով հոգիս չարքերի խաղին… 1904 Վ. Տերյան

Շատ մի´ տխրիր , շատ մի՝ խնդար, սիրելիս, – Այս աշխարհում և ոչ մի բան հիմք չունի. Վաղանցուկ են, կան ու չկան, սիրելիս, Բոլոր իրերն ու աստղերը անհունի։ Լայնսիրտ եղիր, ողջը երազ համարե, – Այս աշխարհում և ոչ մի բան միտք չունի. Լացը՝ ժըպիտ ու սերը՝ ցավ համարե, Թե որ ապրես, կյանքըդ ինչու՞ համար է։ Ախ, մի´ տխրիր, վիշտը կանցնի,- այդ ոչինչ, – Այս աշխարհում և ոչ մի բան գին չունի. Շատ մի´ հրճվիր, սերն էլ կանցնի, բայց ոչինչ, Կյանքն էլ կանցնի,- այդ որ ոչինչ ու ոչինչ։ Ավետիք Իսահակյան

Դու հեռացար… Բայց ես գիտե՛մ, ես գիտե՛մ, Ու՛ր էլ գնաս, ես քեզ հե՜տ եմ, ես կգամ. Քո հոգու մեջ ես այնքա՜ն շատ կամ արդեն, Որ էլ այնտեղ ուրիշներին տեղ չկա… Հազար աչքե՜ր հուրհրան քո առաջին` Ե՛ս կնայեմ աչքից ամեն աղջկա. Ո՛վ էլ խոսի` քեզ հետ իմ ձայնը կգա, Իմ շշու՜նջը կփարվի քո ականջին: Էլեկտրավար փողոցներով երբ քայլես Իմ հայացքը քեզ կցոլա լամպից լամպ. Ծառերի թավ թավիչները դիպչեն քեզ Հոգնած դեմքդ կշոյեն ի՛մ քնքշությամբ Տուն գաս նորից, քո գրքերի մեջ սուզվես Թղթերիդ մեջ ե՛ս կերևամ վերստին

Պ.Սևակ Ա՜խ քեզ ինչպե՞ս ասել, որ քեզ հիշում եմ դեռ, Ինչպե՞ս չասել, որ դու դեռ թանկ ես ինձ համար, Ինչպե՞ս մեզ բաժանող արգելակը քանդել, Ինչպե՞ս չգալ քեզ մոտ, ինչի՞ համար: Ինչպե՞ս չասել, որ` դու, միայն դո՜ւ չես թածում, ինչպե՞ս ասել, որ ես ծնվել եմ քեզ համար, Ինչպե՞չասել, որ ես միշտ էլ քեզ եմ տենչում, Սակայն ինչպե՞ս ասել, ինչի՞ համար: Չէ՞ որ բաժանվեցինք կարծես մեր ցանկությամբ, Եվ այսօրը պարզ էր և ինձ, և քեզ համար… Հիմա ինչու՞ ցավել անցած երջանկությամբ,

Ամենահարուստը աշխարհում դա քամին է : Մարդիկ քամուն են շպրտում իրենց բառերը , սերն ու հույսերը ... Ծովն էր, գիշերն էր, ես էի և դու, Չորս հոգով էինք, էլ ոչ ոք չկար, Թե իմանար մեզ ինչից է զրկում, Առավոտն ինքն էլ երևի չգար։ Մենք մեզ իրար մեջ որոնում էինք, Դաշնությունն էինք հյուսում մեր հոգու, Աստղերից կախված օրորվում էինք… Ծովն էր, գիշերն էր, ես էի և դու… Համո Սահյան «Ծովն էր, գիշերն էր, ես էի և դու»

Քույր իմ նազելի Քու՛յր իմ նազելի, նայիր քո դիմաց՝ Վիրավոր, ավեր սիրտս եմ բացել. Ա՜խ, նըվիրական ինձ քո գիրկը բաց Եվ գուրգուրիր ինձ, ես շա՜տ եմ լացել... Քնքուշ ձեռներով աչերըս սըրբիր, Մի՛ թող ինձ լալու — ես շա՜տ եմ լացել, Ճակատիս մռայլ՝ մշուշը ցըրիր, Եվ գուրգուրիր ինձ, ես շա՜տ եմ լացել... Շա՛տ եմ տանջվել այս աշխարհում, Շա՛տ եմ լացել այս աշխարհում. Այն աչքերը, որ չեն լացել, Բան չեն տեսել այս աշխարհում Ավետիք Իսահակյան

Ս Ի Ր Ե Ց Ի, Յ Ա Ր Ս Տ Ա Ր Ա Ն Սիրեցի, յարս տարան. Յարա տըվին ու տարան — Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է, Սիրտըս պոկեցին, տարան: Ցավըս խորն է, ճար չըկա, Ճար չըկա, ճար անող չըկա, — Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է, Սրտացավ ընկեր չըկա: Լա՛վ օրերս գնացի՛ն, Ափսո՛ս ասին, գնացի՛ն. — Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է, Սև դարդերս մնացին... Ավետիք Իսահակյան

Մի մրահոն աղջիկ տեսա Մի մրահոն աղջիկ տեսա Ռիալտոյի կամուրջին, Հորդ մազերը — գետ գիշերվա, Եվ հակինթներ՝ ականջին՛ Աչքերը սև — արևներ սև, Արևների պես անշեջ, Գալարում էր մեջքը թեթև Ծաղկանկար շալի մեջ: Աչքս դիպավ աչքի բոցին, Ու գլուխըս կախեցի. Ժպտաց ժպտով առեղծվածի, Հավերժական կանացի: Միամիտ չեմ՝ հավատամ քեզ. Տառապանքս փորձ ունի.- Մի մրահոն կույս էր քեզ պես, Կոտրեց սիրտս պատանի… ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

Մի քիչ սեր,մի քիչ բարություն, մի քիչ էլ ուրախություն...)) Աստծո խաղաղ լույսի ներքո... ապրենք սիրով:💖

Կարոտում եմ. Ինքս՝ իմ մեջ,ինձ հետ մնալ–կարոտում եմ. Զարթնել՝անհոգ Մանուկ օրվա հետ մանկանալ–կարոտում եմ Դուրս գալ տնից ու անճանաչ գնա՜լ,գնա՜լ-կարոտում եմ. Գտած մի նոր տողի համար Աշխարհի՜չափ ուրախանալ–կարոտում եմ. Քո մի խոսքից առավոտել Թաքուն բախտով ներսից հորդել Փխրել,տխրել ու կարոտել–կարոտում եմ. Հազար տեսակ հոգս ու հարցում Մեկը մեկից առաջ ընկած Ինձ առել են իրենց տենդոտ հրմշտոցում Ինձ՝ինձանից հեռացնո՜ւմ են,անջատո՜ւմ են. Եվ զգում եմ մեկ էլ հանկարծ Որ ինքս՝ինձ կարոտո՜ւմ եմ Ս.Կ.

Դու սիրո մի աղբյուր,դեռ շրթունք չդիպած, Դու վարար մի առու,դեռ ջրհոր չտեսած Դու ամռան մեղմ զեփյուռ, Դու աշնան քաղցրություն, Դու ամպից դեռ չիջած, Անարատ ճերմակ ձյուն...❤

Պարույր Սևակ ՈՒՇԱՑԱԾ ԻՄ ՍԵՐ Դու տեսնո՞ւմ ես հիմա,իմ սիրելի Թե մեզ ո՜ւր հասցըրեց քո ուշացած սերը Քո ուշացա՛ծ սերը Դու չուշացա՜ծ իմ սեր Կշտամբանքի խոսքեր ես չեմ ուզում ասել Բայց դու ո՞նց թույլ տվիր Որ նա՛ դառնա տերըդ Ում դու չէիր սիրում Եվ ում համար Չէին դողում շրթերդ՝ ինչպես հիմա Չէին շողում աչքերդ՝ինչպես հիմա Ինչպես հիմա՝ կուրծքըդ չէր տըրոփում կրքով Ինչպե՞ս դու քանդեցիր տունըդ քո իսկ ձեռքով Զուր մի՛ արդարանա Սիրո հարցում Չի՜ ճանաչում կյանքը արդարացում Զուր մի՛ ասա,թե դու

Մի կյանք արժե մի համբույրը աղջկա Առանց սիրո,առանց կնոջ կյանք չկա -Ա՜խ,չէ՜,թեկուզ դրախտն ինքը կին լինի Կին կգտնես,բայց մայր երբեք չես գտնի Կինը սեր է,բախտաբեր է՝թե սեր տաս Առանց կնոջ՝ ինձ պես անբախտ կմնաս Ա՜խ,չէ՜,թեկուզ բախտն էլ անհաս կին լինի Կին կգտնես,բայց մայր երբեք չես գտնի Արևն,ասես,կնոջ աչքից կծագի Մի համբույրից՝անապատը կծաղկի -Ա՜խ,չէ՜,թեկուզ չեղածն ինքը կին լինի Կին կգտնես,բայց մայր երբեք չես գտնի Կինը մահին հաղթող կյանքի աղբյուր է Իմ համբույրով ինձ բալիկներ կբերե

Սիլվա Կապուտիկյան. կանացի հույզերի, հույսերի, սիրո ու ցավերի պոետը ՄԻ՛ ԼԱՑԱՑՆԻ Մի լացացնի շատ եմ լացել,սիրելիս, Դու մի կարծիր պաղ եմ այսպես ու գոռոզ, Սիրտս շատ է լցված եղել վերքերով, Սպիներից է կարծրացել, սիրելիս : Հոգնել եմ ես ցավոտ,դավոտ սերերից, Ամենքի դեմ սիրտս բացած,աչքս`փակ Քար է եղել նրանց շքեղ կրծքի տակ Իսկ ես, ավաղ.սիրտ եմ կարծել,սիրելիս: Հոգնել եմ ես,թող որ քնեմ ես հանգիստ Մանկան նման`ծնկիդ գլուխս դրած Ինձ խնայիր ու գուրգուրա ինձ վրա, Ժամս է արդեն իրիկնացել,սիրելիս..

Ночью в саду у меня (Исаакян; Блок) Музыка С. Рахманинова Ночью в саду у меня Плачет плакучая ива, И безутешна она, Ивушка, грустная ива. Раннее утро блеснёт — Нежная девушка-зорька Ивушке, плачущей горько, Слёзы — кудрями отрёт. 1915 https://youtu.be/HNyUBwonUkU?t=18\ https://youtu.be/lxsVVLO151Q?t=216

I loved the rose without thorns... Poem by Komitas I loved the rose without thorns, I saw a white rose without thorns, Pressed it to my breast as ornament, Alas, it had no perfume, My heart was torn asunder: I saw a red rose covered with thorns, Woe is me, it pierced my hand, Blood flowed from the rose evermore, Its powerful scent consumed my senses: Photo: Painting of Komitas Vardap

Բարի աշնանային առավոտ🍁 Սերը այն բանն է,որ նվիրում ես,բայց քեզ մնում է: «Տոլստոյ» Թող միշտ մեր կողքից անպակաս լինեն այն մարդիկ, ովքեր մեզ պետք են........ Թող...քանի որ .յուրաքանչյուրին պետք է մեկը`հոգու, մտքի ,սրտի,զգացումների,որին փնտրում,սպասում,երազում է,առանց որի ապրած կյանքի եթե ոչ կեսը,գոնե մի անկյունը դատարկ է:

ՎԵՐՋԱԼՈՒՅՍԻ ՄԵՋ Վերջալույսի մեջ թառամած, Ուր սերերն են մեղմ երերում, Քո շղթայված հուշն է հիմա` Մեր նահանջող շուքից հեռու: Օ~,հուշերի'ն գերի ձեռքեր, Տաք ու կիզիչ,ինչպես խարույկ, Որտեղ վերջին փյունիկը ծեր` Սև վախճանն է հանգիստ թառում: Օղակ-օղակ հյուծվող շղթա... Հեգնանքիդ հուշը ոխերիմ Չքանում է,և ես ահա Լուռ ընկնում եմ քո ծնկներին: ԳԻՅՈՄ ԱՊՈԼԻՆԵՐ

ՍՈՆԵՏ-ՇԱՌԼ ԿՐՈ Ես կարող եմ անմահ երգեր գրել:Մարդիկ Դյութված են իմ ձայնից,որ հչում է անպարտ: Չի հատուցի ո'չ մի աշխարհային բարիք Արթուն միտքըս,որով օժտըված եմ,հպարտ: Ես ամե'ն ինչ գիտեմ`գարուն, ամառ,ձմեռ, Ես ամե'ն ինչ տեսա`միրգ,կին ու անապատ, Ես ամե'ն ինչ գտա.արգելք չեղան որմեր, Բայց,ի վերջո,ասա',ի՞նչ անուն տամ քեզ,Բա'խտ: Շրջում եմ`դիտելով խանութ ու ցուցափեղկ, Լեցուն ձեռնոցներով,գետնասունկով,չեկով, Ուր երջանիկ կյանքն է վեց զրոյով մի մեկ: Եվ ապշում եմ, որ շատ ավելի արժելով,

Ինչու՞թողեցի ինձ ընտելացնես Ու հիմա վազող շնչառության պես, Արտաշնչում եմ քեզ իմ հուշերում:

Սիրելու ԻՐԱՎՈՒՆՔԸ....💔 Դավաճան չեն դառնում, դավաճանությունը՝ տեսակ է, չի փոխվում։ Լքեցիր մեկին, հայտնվեց երկրորդը, հետո՝ երրորդը, չորորդը գուցե ավելի գեղեցիկ լինի… Երջանկությունը՝ անվանդ կողքին գրված անունների քանակը չէ, այլ հոգուդ մեջ՝ միակին միշտ ունենալու կարողությունը… Սե’րն է ամեն գեղեցիկի հիմքը, սիրո հունդից է սկիզբ առնում ամեն մի բերքառատ ցանքս։ Շա’տ սիրեք ու թող ձեր կողքին միշտ լինի մեկը, ում հպարտորեն կասեք՝ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ…

Միրաբոյի հին կամուրջի տակով հոսում է Սենան Եվ սերերը մեր Արդյոք պե՞տք է, որ հիշեմ անպայման՝ Միշտ տառապանքից հետո էր ժպտում պահը խնդության։ Թող գա գիշեր։Հնչի ժամ։ Օրերն անցնեն։ Ես դեռ կա՛մ։ Ձեռքեր ձեռքերում մնանք դեմ դիմաց, Մինչ մեր թևերի Կամուրջի տակով թող հոսի կամաց Հավիտենական նայվածքների լուռ ալիքը հոգնած։ Թող գա գիշեր։Հնչի ժամ։ Օրերն անցնեն։ Ես դեռ կա՛մ։ Սերն է հոսում,ինչպես այս ջուրը անկանգ, Սերն է հոսում։ Ինչքա՜ն դանդաղ են օր ու կյանք, Եվ հույսն ինչքա՜ն է մոլեկան։

Իմ ծաղկանոցից....🌹 Սիրո,լույսի ու ջերմություն անսպառ ժպիտ պարգևող Սիրո ծաղկանց փունջը` սիրով Ձեզ! Սերը՝ փոթորիկի վրա բարձրացված փարոս Խավարում ու մեգում չմարող, Սերը՝ աստղ ,որով նավաստին Որոշում է տեղը օվկիանոսում։ Շեքսպիր

Մեծարենց: ՍԻՐԵՐԳ Գիշերն անոյշ է,գիշերն հեշտագի՜ն, Հաշիշով օծուն ու բալասանով. Լուսեղէն ճամբէն ես կ'անցնիմ գինով՝ Գիշերն անոյշ է, գիշերն հեշտագին...։ Համբոյրնէր կու գան հովէն ու ծովէն, Համբոյր՝ լոյսէն որ չորս դիս կը ծաղկի, Այս գիշեր Տօն է հոգւոյս՝Կիրակի՜, Համբոյրնէր կու գան հովէն ու ծովէն ։ Բայց լոյսն իմ հոգւոյս քիչ քիչ կը մաշի՜ Շրթունքս են ծարաւ միակ համբոյրին.։ Ցնծագին գիշեր է լոյս ու լուսին՝ Բայց լոյսն իմ հոգւոյս քիչ քիչ կը մաշի.։ Կը մըտածեմ զայն բաժնել երկրի բոլոր խեղճերուն…

Ո՞վ եմ ես Ես գաղտնիքն եմ առողջության ու երջանկության Ես ներշնչանքն եմ երիտասարդության և սփոփանքը ծերության Ես միշտ մատչելի եմ: Ես անպարտելի եմ և հավերժական Ես հակաթույնն եմ հանցագործության,աղքատության, վախի ու դաժանության Ես հաղթողն եմ հիվանդության, բռնակալության և հուսահատության Ես ապաքինողն եմ ատելության,մեղքի և անարդարության Ես ընկերն եմ ճշմարտության և արդարացիության Ես դարմանն եմ աշխարհի կարիքների, պատերազմների ու վշտերի Ես առաջնորդն եմ քարոզիչների,մարգարեների ու գրողնե-Ես սերն եմ

Սերը տառեր չունի, Սերը հնչյուններ ունի լռության մեջ, Սեպագրեր ունի լուսանցքներում, Իր այբուբենն ունի ճիչերի մեջ, Իր սրբագիրն ունի աստվածաշունչ, Եվ մագաղաթներն՝ իր հուշերի: Սերը բառեր չունի, Սերը խաղեր ունի ու արբեցում, Ներքնատեսություն ու սոսափ ունի, Ճառագայթներ ու հոսանք ունի, Ունի անջատումներ ու միացում, Մոխրացումներ ունի իր թախիծում: Սերը ճառեր չունի, Սերը բնազդ ունի իր ոգու մեջ, Գուշակումներ ունի նախամարդուց, Բռնկումներ ունի հրդեհաշունչ, Միացումներ ունի սկզբից վերջ,

Ես կարող էի նրան չլսել,-մի օր խոստովանեց նա,-երբեք չպետք է լսել ծաղիկներին:Պետք է միայն նայել նրանց ու շնչել նրանց բուրմունքը:Իմ ծաղկի բուրմունքը պարուրել է ամբողջ մոլորակը,բայց ես չկարողացա ուրախանալ… Նա շարունակեց խոստովանել. Ես այն ժամանակ նրան չհասկացա.ես պետք է նրան գնահատեի ոչ թե խոսքերով,այլ նրա արարքով:Նա ինձ պարուրում էր անուշահոտությամբ և լուսավորում:Ես չպետք է փախչեի նրանից.ես նրա սերը պետք է գուշակեի իր անմեղ խորամանկությունների ետևում:Ծաղիկներն այնքան հակասական են:

ԿԱԿԱՉՆԵՐ Քոյ՛ր իմ, ցանքին մէջ կակաչներ կան, քաղէ՛ . – Ահա սիրող սիրտերու պէս կ’արիւնին։ Պիտի իրենց բաժակներէն բիւրեղէ Խըմենք ալիքն արևին։ Անոնք այնչափ բըռընկեր են՝ որ կարծես Հրդեհն իրենց կ’այրէ դաշտերը անհուն։ Պիտի իրենց բաժակներէն հըրակէզ Խըմենք կայծերն աստղերուն։ Քոյ՛ր իմ, քաղէ՛, լորի մը պէս ծածկըւած Ցորեններուն մէջ՝ որ մեղմիկ կը նազին։ Պիտի իրենց բաժակներէն բոսորած Խըմենք արիւնն ակօսին։ Անոնք ծըռած արտոյտներու բոյնին վրայ Լալ շողերով ողկոյզ-ողկոյզ կը ծըփան։

ՊԵՐՍԻ ԲԻՇԻ ՇԵԼԼԻ Բարի գիշե՞ր.— օ՜, ո՛չ, երբեք, իմ անգին, Նա բարի չէ, երբ սերս հեռու կըվանի. Թող անցկացնեմ նրան քեզ հետ ես անքուն, Այն ժամանակ բարի գիշեր կըլինի։ Մի՞թե կլինի բարի գիշեր առանց քեզ, Եվ կարո՞ղ եմ քո կարոտը ես տանել. Ողջ մոռացած, դողալ, սիրել կուզեմ ես, Սրան պիտի բարի գիշեր անվանել։ Լավ է գիշերն, որ գիշերով քնքուշ ենք, Սիրող սրտից վիշտը փախչում է հեռի, Բայց մենք նրան բոլորովին չըհիշենք— Այն ժամանակ բարի գիշեր կըլինի։

Սե՞ ր… Կարո՞ տ… Իսկ ի՞ նչ են այդ զգացմունքները: Ո՞ վ է նրանց իրավունք տվել տանջել մեզ, քայքայել մեր հոգին մինչև վերջին կաթիլը, ստիպել մեզ թափել արցունքներ… Կարոտելու համար ժամանակ է պետք,կարոտ զգալու համար զգացմունքներ են պետք,կարոտելու համար համբերություն է պետք,կարոտելու համար մարդ ա պետք լինել,մարդ…հասկանու՞մ ես… կարոտելու համար սեր է պետք,ու անգամ ատելություն…որովհետև սիրես,թե ատես մեկ է կարոտում ես…