ՈՐԴՈւՍ (ԵՐԿԻՐ ՆԱԻՐՅԱՆ) Հուզվում եմ որդիս, երբ առաջին անգամ Բացում ես գիրքը հայոց պատմության Ուսանիր դու սիրով պատմությունը ազգիդ Սեպագիր քարերից մինչև մագաղաթ: Երբ հայն իր կյանքում ազատություն է փնտրել Հալածանք, արցունք և արյուն է տեսել Վկա են այսօր տաճարները մեր հին, Որ քանդել, ավերել ու պղծել է թշնամին: Չքնաղ իմ երկիր Նաիրյան, Մեսրոպյան գիրը մեր սրբազան Խաչքարերն ու վանքերը մեր, Գիտցիր, որ սուրբ է հողն հայկական:
zoom_in