Մի մարդ միշտ եկեղեցի էր հաճախում,մասնակցում էր Պատարագներին,ժամերգություններին,ծոմ էր պահում, սակայն մի թերություն ուներ.եկեղեցուց դուրս՝մարդկանց հետ խոսելիս մշտապես հայհոյում էր կամ անիծում: Մի օր էլ երազին Քրիստոս է երևում և մի կեղտոտ բաժակով մաքուր ջուր է տալիս,որ խմի:Մարդը զզվում է այդ կեղտոտ բաժակից,որովհետև մի մաքուր տեղ չկար,որպեսզի կարողանար խմել:Հարցնում է Քրիստոսին. -Տե՛ր,ինչո՞ւ ես կեղտոտ բաժակով տալիս,մի՞թե հնարավոր չի մաքուր բաժակով տալ: Քրիստոս պատասխանում է. -Դա նույնն է,
zoom_in