Երազիս մեջ կարոտավառ Համբուրեցի հողն հայրենի Վարդերի հետարտասվեցի Արցունք դառավցողն հայրենի Մասիսն հեռվից նայում էր ինձ Արագածն էր ոտքերիս տակ Ծաղիկների թերթերի հետ Սիրտս լվաց շողն հայրենի Երբ շուրթերս գետնին կպան Թվաց արևն եմհամբուրում Թվաց թեիմ Հայաստանի Բոլոր սարերն եմ համբուրում Մեր դյուցազուն նախնիների Շիրմաքարերն եմհամբուրում Նվիրական նոր հույզերով Սիրտս լցրեց հողն հայրենի: Օտար մեղրից հազար անգամ Քաղցր էծիլը հայոց հողի. Հայրենիքիս կաթիլ ջուրը Մի օվկիանի հետչեմ փոխի,
zoom_in