...Ու՞ր չքացար...Ու՞ր Աշուն, խոր աշուն և մեր սիրած այգին: Լուռ էր ամեն բան,մռայլ ու տխուր.Ու՞ր չքացար...Ու՞ր...»:Աշո՞ւն, թե՞ դեղնած դրախտ մեր սրտերում.. «Նորից աշուն, նորից տխրություն.». Նույն աշնան օրն է պղտոր ու խոնավ, Նույն մառախուղն է հողը համբուրում, Միայն չկա քո պատկերը խոնարհ, Եվ օրը այսօր շատ է համբերում: Տխուր է օրը բոլորի՞ համար, Թե՞ ես եմ այսպես դժվար կարոտել. Տերևաթափ է ամենո՞ւր հիմա, Թե՞ միայն ես եմ թևաթափ քո դեմ: Եվ ո՞ւր ես հիմա, տխո՞ւր ես, տրտո՞ւմ,