Վ.Տերյան -ԳԻՇԵՐ ԵՎ ՀՈՒՇԵՐ Անվերջ գիշերի մռայլ վիհերում Իմ մենակ սիրտն է ցավագին ճչում. Ես մոլորվել եմ այս մութ աշխարհում, Եվ ինձ խավարից ոչ ոք չի կանչում։ Գիշերն է փռել իր թևերր մութ, Գիշերն է գերել իմ սիրտը ցաված.— Որտե՞ղ որոնեմ երջանկության սուտ Եվ ինչպե՞ս գտնեմ վերադարձի լաց։ Հողմն է հեկեկում անունջ վիհերում, O՜ , անհուն գիշեր, քեզ ո՞վ է փռել. Ինչո՞ւ է շուրշըս աշխարհը լռում, Ո՞վ է իմ հոգու լույսերը մարել... (1909)

Վ.Տերյան -ԳԻՇԵՐ ԵՎ ՀՈՒՇԵՐ Անվերջ գիշերի մռայլ վիհերում Իմ մենակ սիրտն է ցավագին ճչում. Ես մոլորվել եմ այս մութ աշխարհում, Եվ ինձ խավարից ոչ ոք չի կանչում։ Գիշերն է փռել իր թևերր մութ, Գիշերն է գերել իմ սիրտը ցաված.— Որտե՞ղ որոնեմ երջանկության սուտ Եվ ինչպե՞ս գտնեմ վերադարձի լաց։ Հողմն է հեկեկում անունջ վիհերում, O՜ , անհուն գիշեր, քեզ ո՞վ է փռել. Ինչո՞ւ է շուրշըս աշխարհը լռում, Ո՞վ է իմ հոգու լույսերը մարել... (1909)