Վ.Տերյան ԳԻՇԵՐ Երգում է քամին, լալիս է նորից, Անհույս ու անվերջ մղկտում է նա. Այս մութ գիշերում այնքան կա թախիծ, Այնքան տրտունջ ու գանգատ կա հիմա։ Իմ դուռն է ծեծում քամին խոլական Իմ պատերի տակ հեծում է անվերջ Մեղմիվ երգում է մեղեդին լալկան Ոռնում ամայի փողոցների մեջ Փախչում է հեռուն թռիչքով անտես, Դառնում է անկարծ ճիչով խելագար Ահաբեկում է և կանչում է քեզ Հեծկլտում է խե՜ղճ, անզո՜ր ու տկա՜ր Եվ անպատմելի ցավով է լցված Այդ երգը անանց հուսահատության Մթին գիշերում իմ սիրտը խոցված