Որոշ շրջաններում երեխաներն ավետիս էին անում տարբեր խմբերով. ոմանք բարձրանում էին կտուրները, երդիկից սալա, գուլպա, կողով, պարկ կամ հատուկ անցքերով դդում կախում՝ իբրև ճրագ, ներսում մոմով կամ դատարկ, քաղցրավենիքի համար, երգում բարդ ու զարգացած տեքստով ավետիսներ, երբեմն՝ պկուի նվագակցությամբ, իսկ մյուսները տներն էին մտնում դռնով և ավելի պարզ ավետիսներ երգում։ Խուլթիկ գյուղում երեխաներն այս ծեսը կատարում էին Ճրագալույցի պատարագի ժամանակ՝ խնձորները ձեռքներին, իսկ ծեսը կոչվում էր «Խիլվիլիլի»։

Որոշ շրջաններում երեխաներն ավետիս էին անում տարբեր խմբերով. ոմանք բարձրանում էին կտուրները, երդիկից սալա, գուլպա, կողով, պարկ կամ հատուկ անցքերով դդում կախում՝ իբրև ճրագ, ներսում մոմով կամ դատարկ, քաղցրավենիքի համար, երգում բարդ ու զարգացած տեքստով ավետիսներ, երբեմն՝ պկուի նվագակցությամբ, իսկ մյուսները տներն էին մտնում դռնով և ավելի պարզ ավետիսներ երգում։ Խուլթիկ գյուղում երեխաներն այս ծեսը կատարում էին Ճրագալույցի պատարագի ժամանակ՝ խնձորները ձեռքներին, իսկ ծեսը կոչվում էր «Խիլվիլիլի»։