ԳԱՐՈՒՆ Է ԳԱԼԻՍ Ձմեռը հալվել դարձել է առու Դարձել է առու, դարձել է վտակ Արաքսի հունով նա գնում է հեռու Գնում է,լցվում է ծովը անհատակ: Հոգնած թևերը քսելով ամպին Կրծքին դեռ խոնավ ծվենը նրա, Արագիլն իջել Արաքսի ափին Հանգստանում է մի ոտքի վրա: Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս Դռները բացեք, գարուն է գալիս: Աղբյուրն աղբյուրին իր գիրկն է կանչում Իրար են փարվում հովերն արթնացած Ծաղկունքից արբած բնությունն է շնչում Քանդում է մեղուն ժիր ակնամոմը թաց: Հողն է մայրության հրճվանքից դողում