Ինչքան որ հուր կա իմ սրտում — բոլորը քեզ. Ինչքան կրակ ու վառ խնդում — բոլորը քեզ.— Բոլո՜րը տամ ու նվիրեմ, ինձ ո՛չ մի հուր թող չմնա՝ Դո՜ւ չմրսես ձմռան ցրտում.— բոլո՜րը քեզ... *** Հիմա հիշում եմ բոլոր օրերս հին ու անցած, Լուսազարդ ու թեւավոր օրերս հին ու անցած: Եվ թվում է, թե նոքա կարկաչելով պիտի գան – Մանուկների նման հուր -օրերս հին ու անցած: Բայց գալիս են նոքա լո՜ւռ, ու հոգնաբեկ, ու տխուր, Անցորդների պես մոլոր -օրերս հին ու անցած: Պանդուխտների նման այն, որ հեռացել են վաղուց