Սիսիանի գյուղերից մեկում խոր ուշադրությամբ լսում էին այդ կողմերում ճանապարհորդող անծանոթ մի մարդու,որը հմայված պատմում էր հայ ժողովրդի զավակների, հատկապես Դավիթ-Բեկի քաջագործությունների մասին Լսողներից մեկը՝Հովհաննեսը, որ շատ էր սիրում թերթեր ու գրքեր կարդալ,մոտը կանգնած մարդուն ասաց.«Այնպես հետաքրքրական ու կրակոտ էպատմում, կարծես Րաֆֆին պատմելիս լինի»Անծանոթը լսեց գյուղացու ասածը,ակնոցի մեջ ծվարած աչքերում մի ժպիտ առկայծեց,բայց ոչինչ չասաց,շարունակեց լսողներին կախարդել իր հոգեպարար զրույցով