ԱՔԱՍԻԱՆԵՐՈՒ ՇՈՒՔԻՆ ՏԱԿ Ծաղիկներեն հուշիկ թերթեր կը թափե Բուրումներով օծուն հովիկն իրիկվան, Հոգիներուն կ'իջնե երազ մը բուրյան, Ինչ հեշտին է մթնշաղն այս սատափե: Աքասիաներ, գինով լույսե ու տապե, Օրորվելով մաքուր շունչ մը կը հևան. Մինչ կը ձյունե ծաղիկն իրենց հոտևան` Զոր խոլաբար հովը գրկել կը շտապե: Ու լույսն անոնց, անխոս հուրի դյութական, Հմայագեղ ու վարսքերով արծաթե, Շատրըվանին կ'իջնե գուռին մեջ կաթե: Ջուրը ցայտքեն ծաղիկ ծաղիկ կը կաթե. Վըճիտ, ինչպես լույսե արցունքը մանկան,