Այս հասած ու ճաք տված ՆՈՒՌԸ չգիտես ինչու համեատեցի մեծն քնարերգուի՝Վահան Տերյանի ՛՛ՀՐԱՇՔ-ԱՂՋԻԿ՛՛բա­նաս­տեղ­ծու­թյան հետ,այն զուգահեռելով ի վերուստ դրախտավայր ՀԱՅԱՍՏԱՆ աշխարհիս հետ.վի­հի եզեր­քին հասած քնա­րա­կան հե­րո­սի երկր­պա­գու­թյան ու մե­ծա­րան­քի խոսքն է` ուղղ­ված աղջ­կան, որը ներ­կա­յա­նում է այն­պի­սի գե­ղեց­կու­թյամբ, որ­պի­սին դե­ռեւս չէր տե­սել հայ գրա­կա­նու­թյու­նը.: ՀՐԱՇՔ -ԱՂՋԻԿ