ԵՍ ՀԱՅ ԵՄ

ԽԱՂԱՂ օր Հ.Գառնեցի աղոթք Հավերժի Աստված և բոլորի արարիչ,որ այս օրից սկսած նախ ստեղծեցիր երկինքն ու երկիրը,առանձնացրեցիր լույսը խավարից։Մեղքով խավարյալս ընկնում եմ քո առջև և աղաչում քեզ,իմ Տեր և Աստված,լուսավորիր խավար խորհուրդներս ու մութով ծածկված մտքերս,բաց արա զգայարանիս առագաստը գործելու և անպիտան ծառայիս ծագեցրու քո ճառագայթների շողը։Անպատում փա́ռք,որ փարում էիր անհուն համասփյուռ ջրերի վրա,փայլեցրու նվաստիս փառքիդ սրբարար լույսը,մեղքերից մաքրիր բազմամեղիս և սրբիր անսահման սխալներից

ՔԻՉ ԵՆՔ‚ ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՆՔ Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում: Մենք մեզ ո՛չ ոքից չենք գերադասում: Պարզապես մենք էլ պի՛տի ընդունենք‚ Որ մե՛նք‚ միայն մե˜նք Արարատ ունենք‚ Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սեւանում‚ Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում: Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել: Պարզապես Նարեկն այստեղ է գրվել: Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել‚ Քարից շինել ձուկ‚ եւ թռչուն՝ կավից‚ Ուսուցմա՛ն համար եւ աշակերտե˜լ եղեցկի՛ն‚ Բարու՛ն‚ Վսեմի՛ն‚ Լավի˜ն… Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում:

Ե.Չարենց Աշուղ Սայաթ-Նովի նման՝ես երգ ու տաղ պիտի ասեմ, Երգեմ պիտի գիշեր-ցերեկ -ու սրտի խաղ պիտի ասեմ. Եվ էն սրտին,որ իր խորքում սիրո երգեր ունի ու սեր - Ես էն սրտին դրախտային մրգերի բաղ պիտի ասեմ: Աստղ ու նկար շորեր հագած՝ դեմս ելար երազի պես, Էշխդ՝ կրակ՝ սիրտս էրեց անհասնելի մուրազի պես, Անուշ հոտով սիրտս լցրիր - Վարդստանի, Շիրազի պես, - Ինչ էլ ըլի էշխդ, գոզալ, - երգս ուրախ պիտի ասեմ: Աշխարհը մե բաղ է, գոզալ, - նստել ես դու բաղի մեջը, Վարդ ես բացված՝ առավոտվա դրախտային շաղի մեջը,

ԳԷմին ՍԱՍՈՒՆՑԻՆԵՐԻ ՊԱՐԸ Դու ծանո՞թ ես Աշնակ գյուղին Ուր ծիրանն է հասնում ճյուղին Ուր կտրին չիրն է քաղցրանում Ուր հոտը սարն է բարձրանում Ուր, փեշի տակ Արագածի Տան կտրին նստած հացի Ձա՜յն են տալիս իրար հերթով Եվ գյուղամեջ գալիս խմբով Աղջիկները՝ կարմիր հագած Տղաները՝ փուշի կապած Երբ զուռնան իր ձայնը զլում՝ Դափի բերնից խոսքը խլում Աշնակ գյուղից հյուր է կանչում Շղարշիկին ու Աղաքչուն Կաթնաղբյուրին, Դավթաշենին Իրինդին ու Սասնաշենին Թե՝ հերի՜ք է հնձե՛նք, վարե՛նք Եկեք Սասնա պա՜րը պարենք

Нельсон Георгиевич Степанян (Նելսոն Գևորգի Ստեփանյան;28 марта 1913,Шуши—14 декабря 1944,Лиепая)—советский лётчик-штурмовик,дважды Герой Советского Союза (23 октября 1942 и 6марта 1945г.—посмертно),гвардии подполковник Совершил 259 боевых вылетов;потопил лично 13 вражеских судов и несколько—в группе,уничтожил 80 танков,600 автомашин,27 самолётов (2бомбардировщика Ju-88 в воздушном бою,25 самолётов разных типов—на аэрод

«Հայաստանը ջերմություն և կենսականություն, ուժ, մի յուրահատուկ երջանկություն ու թախիծ ունի: Տխուր, սակայն չհաղթված»: ԱՐՇԻԼ ԳՈՐԿԻ «Армения обладает теплом и жизненной силой, силой, уникальным счастьем и грустью. Грустно, но не побеждено ". АРШИЛ ГОРКИ

МЫ - ЕСТЬ! Мы есть потому, что никакой другой народ столько не говорит друг другу “джан”, не говорит друг другу “возьму твою боль”. Никакой другой народ не говорит волу “усид матах” и не называет его братом. Так значит, давайте не будем клясть сами себя и закомплексовываться. Наоборот - давайте гордиться тем, что мы – есть! Ведь значит мы – это мы! И мы – не плохие, это я знаю точно. Так значит – усид матах, армянин, паши, сей и неси своей стране процветание!”. Сос Саркисян

Քանի որ հայ ծնած եմ,ժամանակ չունիմ անհատական կեանքիս մասին մտածելու։Եթէ Դատ ունեցող ժողովուրդի մը զաւակ չըլլայի,այդ պարագային կը մտածէի վայելքներու մասին»։ ԱՐԱ ՔԸՐԸՃԵԱՆը այս խօսքը միշտ կը կրկնէր եւ այս ճամբուն վրայ ալ ան արհամարհեց ամէն ինչ,մինչեւ իսկ՝կեանքը։ Եղաւ Հայ Դատի զինուոր,գիտակցաբար կեանքը զոհելով իր միակ ձգտումին՝Հայ Դատի լուծման։ Ծնած է 8 Յունիս 1963ին,Պէյրութ։Նախ կը յաճախէ Ազգային Մարտիկեան վարժարանի մանկապարտէզը եւ ապա՝Ազգային Սուրէն Խանամիրեան քոլէճ,որուն ընթացքը չի կրնար աւարտել

Месроп Маштос сказал сыну На что еще ты надеешься Зачем выприехали на родину Если вы говорите на иностранном языке Пейте армянское винное нектар Ты позвонишь мне на иностранном языке Изучите армянские розы и он Вы позвоните девушке на иностранном языке Сколько языков вы знаете Вы так много людей,чтобы сказать правильно Но что утебя нет своего армянского языка Что еще вы надеетесь на свой масис Та, которуюты оставил свою мать Армянское вино богато тобой Армянская девушка рада тебе

🔴 Սասնաջուր գետն ու Մալաբադի (Բաթմանի) միջնադարյան կամուրջը: Malabad Bridge, Sasno jur River, Sasun. Բաթմանի կամրջի վրա՝ 2015 թ. իմ լուսանկարներից... Мост Малабади. Malabadi bridge Turkey ,Մալաբադի (Բաթմանի) կամուրջ

Հիմա լսեք՝ ինչ եմ ասում․ «ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ԵՍ ԵՄ»🇦🇲💗 »Հայաստանը իմն է եւ իմ նման հրեշտակներինը...ու վերջ: Հայաստա՛ն իմ քարե ոստան…Ես ժառանգել եմ անկախ հայրենիք, եռագույն դրոշ ու հայի ոգի: Ես տերն եմ իմ հողի: Իմ շուրթերից սկիզբ առնում ու թևածում է օրհներգը. «Մեր հայրենիք ազատ, անկախ…»:Բառեր, որոնք արժեք ունեն, բառեր, որոնք ձգվում են դեպի երկինք, դեպի լեռները հայոց, փաթաթվում ամեն քարի ու թփի, խոսու ամեն ընկածի ու խեղվածի հետ թափված արյունից ոգի առնում: Հայաստա ՛ն, իմ ոտքի զարկից ցնցվում է հողդ.

«Մարդ կարող է հարյուր տուն ունենալ, բայց միայն մի Օջախ» «Իմ քույրեր, ձեր վրա եմ ես հույս դնում: Հայ մայրեր, իմ հույսս ձեր վրա է, դուք պետք է ձեր զավակներին կրթեք, դաստիարակեք և ներշնչեք հերոսական ոգի, սեր դեպի իրան հայ եղբայրները…»: Զորավար Անդրանիկ

«Մասիսից բացի, ուր էլ որ թաղվեմ, գերեզմանում էլ դեռ պիտի դաղվեմ» Այսօր' ապրիլի 27-ին, Հայոց ցավի ցավակիր, Մեծ Դատի ջահակիր Հովհաննես Շիրազի ծննդյան օրն է ...բյուր ծննդյան ավետիսներ: Ինչպես երեք աստղեր անշեջ՝ Երեք սեր կա իմ սրտի մեջ,- Ասի սիրած իմ աղջկան, Եվ նա տխրեց ամպի նման: Մի՛ կասկածիր,- ասի նրան,- Դու ես իմ սերն, ի՛մ աննման, Ես սիրում եմ, վկա հոգիս, Քե՛զ, մայրիկի՛ս, Հայրենիքի՛ս…

Մայր...🇦🇲☀️ Այո, Հայրենիքը Մայր է... Իզուր չէ,որ Հայրենիքը կոչում ենք Մայր հայրենիք, մեր Եկեղեցին կոչում ենք Մայր եկեղեցի, լեզուն` մայրենի եւ, երկրի կարեւորագույն քաղաքը կոչում ենք մայրաքաղաք: Երեխաներն իրենց առավել հանգիստ ու ապահով են զգում իրենց մայրիկների գրկում, մարդիկ էլ՝ իրենց Մայր հայրենիքում: Մայր լեզուն է, որ զորացնում է մարդու միտքն ու բանականությունը...Մայր Հայրենիք լուսավոր երթիդ ճամփին քեզ միասնության ուժ-զորություն❤

«Ապրելու արժանի չէ միայն իր համար ապրողը։ Թագ ու ձևական իշխանութիւն փնտռում են այն ոչնչութիւնները, որոնք անթագ իշխել, թագաւորել չգիտեն»։ Գ. Նժդեհ

ԵՍ ՀԱՅ ԵՄ Ես հայ եմ, հին, ինչպես լեառն այս բիբլիական, Թաց են ոտքերս դեռ ջրհեղեղի ջրից, Իմ սուրբ հողն է տեսել Նոյն առաջին անգամ, Բաբելոնյան Բելը խորտակվել իմ սրից: